...le petit prince de l'obscurite...: Αυγούστου 2005...le petit prince de l'obscurite... by telson

χαμόγελα

Δευτέρα, Αυγούστου 29, 2005
με ακρίβεια στις: 8/29/2005 01:06:00 π.μ.

«...Να δίνεις σε κάθε συγκίνηση μιά προσωπικότητα, σε κάθε κατάσταση ψυχής μία ψυχή... F.S.»

Σήμερα η μέρα είναι διαφορετική από τις άλλες, όχι σαν αυτές που νιώθω πως δεν έχω κάνει τίποτα, σε επιθυμητό βαθμό τουλάχιστο. Δεν κοιμήθηκα πολύ, δεν έφαγα πολύ, δεν ήπια πολύ...μα τίποτα δεν με αγγίζει. Θαρρείς και ξημέρωσε άλλος ήλιος το πρωί και ...ξέρω γω... αρχίζω να καταλαβαίνω τα πράγματα που με γεμίζουν χαμόγελα, τα βρίσκω μπροστά μου, ίσως εκεί να τα είχα παντα μα δε τα έβλεπα, συνειδητά και υποσυνείδητα. Κλείνω μάτια, ανοίγω μυαλό. Πάλι χαμογελώ, τελικά φίλτατοι δεν είμαι, όπως πολλοί πιστεύευτε, θλιμμένος σε βαθμό μιζέριας με τον ίδιο τρόπο που όλοι οι κινέζοι δεν ξέρουν καράτε.

Επέστρεψα, άδειος από όλα. Άδειος μα όχι κενός. Δε ξέρω αν γέμισα τις μπαταρίες μου στις ακτές του Αιγαίου, στην Ίκο και την Πεπάρηνθο, είναι βλέπεις δύσκολο να σπάς τα ξύλινα σπαθιά σου. Αυτό είναι ένα συμπέρασμα που θα πρέπει να καταλήξω το επόμενο καλοκαίρι, να δώ αν θα αντέξω τον φετινό χειμώνα, μόνο έτσι θα το μπορέσω να απολογισω.

έγραψε το τέλσον στις 8/29/2005 01:06:00 π.μ.

| Δημοσίευση | 12 Σχόλια

χμμμ

Τρίτη, Αυγούστου 23, 2005
με ακρίβεια στις: 8/23/2005 01:36:00 π.μ.

Συνέχισα, βαρετά, τον δρόμο μου. μπαίνοντας σε μιά εκκλησία...
Έσκυψα ευλαβικά και φίλησα μια εικόνα που έτυχε να βρίσκεται μπροστά μου και σχεδόν έτρεξα στον πάγκο με τα κεριά όπου άφησα ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό ικανό να ευχαριστήσει οποιαδήποτε θεότητα, υπαρκτή ή όχι...
Ένας ίσον κανένας ή ίσον θεός ή τέρας... ακόμα προσπαθώ να αποφασίσω για την αφεντιά μου.... τελικά είμουν άδειος. Εσείς με έχετε ονομάσει έτσι. Εγώ απλά είχα τη δύναμη να τα πώ (γράψω), και εσείς τη θεοποιήσατε, της δώσατε όνομα.
Λένε ότι η αγάπη είναι ψεύτικο πράγμα. Δεν είναι πράγμα όμως. Είναι ένστικτο. Ένστικτο επιβίωσης και συμβίωσης. Τι αγαπάμε στον άλλο; Το μίσος που υπάρχει μεταξύ μας; Τη διαφορετικότητά μας; Την ομοιότητά μας; Τους μισητούς μα και σέξυ τσακωμούς μας; Την αγκαλιά που σε κάνει να θες να κλείσεις τα μάτια σου και να ταξιδέψεις; Την επικοινωνία; Πώς σκατά ξεχωρίζεις τα είδη της αγάπης;... και πώς σκατά θα μάθω κάποιον Θεό να αγαπάει;

Όσο αστείο κι αν κάνω αυτό τη δημοσίευση, θα καταλήξει στο θάνατο. Στο θάνατο των ονείρων, στο θάνατο της αγάπης, στη σάτιρα του Θεού και στην ανάγκη να πιστεύεις σε κάτι. Οι άνθρωποι δε μπορούν πλέον να τα βρούνε με τον εαυτό τους. Θέλουν να είναι καλυμμένοι μέσα σε κάποια καφετέρια, σε κάποιο κλαμπ, σε κάποια σχέση (εγώ όχι μούσα μου). Έξω στους δρόμους είναι ακάλυπτοι, ανίκανοι ίσως να διασκεδάσουν και να βρούνε τη ζωή μέσα τους.
Πληρωμένα χαμόγελα, εξαναγκασμένοι Θεοί. Οι δημοσιεύσεις μου αρχίζουν να φθείρουν, πεθαίνουν και τελειώνουν απότομα, ακριβώς επειδή δεν είναι βιβλίο, δε διαθέτουν κάν λογική σειρά, νόημα ή πλοκή. Είναι μοναχά η ανάγκη μου να ονειρεύομαι.

Εδώ πέρα δεν χωράνε τα όνειρα. Αν ονειρεύεσαι εδω κάτω, δεν ξυπνάς ποτέ...

έγραψε το τέλσον στις 8/23/2005 01:36:00 π.μ.

| Δημοσίευση | 11 Σχόλια

Ανάγκες

Κυριακή, Αυγούστου 21, 2005
με ακρίβεια στις: 8/21/2005 01:32:00 π.μ.

Έχω ανάγκη μια σου λέξη, μια αλήθεια μες στις αυταπάτες σου και μια αγκαλιά να με γιατρέψει από θανάσιμες ηδονές, να βουλιάξω μέσα στο πιο βαθύ σου βλέμμα απ'την αλήθεια που με τρομάζει και να φουντάρω σ'ένα σου ψέμα.. με τα μπούνια.

Ένα σακατεμένο βράδυ, μόνο τα μάτια σου θυμάμαι, φλόγες μέσα στη νυχτιά....μια ιδρωμένη νύχτα του Αυγούστου, που όσο θυμάμαι τόσο με πονάει. Έχω ανάγκη να σου δείξω πως είμαι πλέον οπαδός σου, με την κάθε σπιθαμή σάρκας μου ν΄αγγίξω τον πυρετό που καίει το κουφάρι σου. Εχω ανάγκη να σε νιώσω σαν μια προσωπική μου νίκη, με πόσα ακόμη βράδια να πληρώνω τη μοναξιά που μου ανήκει;

Έχω ανάγκη να φωνάξω σ'όποια αγκαλιά και να κοιμάσαι, πως ΕΓΩ μαζί σου θα (θέλω να) ξυπνάω τα πρωινά, την ώρα της πιο γλυκιάς σου απουσίας. Κι έτσι για πάντα θα σαλπάρω με πλάτη τον δικό σου άνεμο, και σαν να σου όρκος θα σε πάρω μαζί, όρκος που δε θα πάταγα ποτέ μου.

Είπα απόψε πως δε θα βγω στους δρόμους γιατί βρέχει και θα μου κρυώσεις αν σε πετύχω εκεί έξω. Στα όνειρά μου θα σε ψάξω γιατί δεν έφυγες ποτέ σου.

υ.γ.: και γαμώ τα γραφεία ρε αλύτη...αλύτισσα καλύτερα

έγραψε το τέλσον στις 8/21/2005 01:32:00 π.μ.

| Δημοσίευση | 5 Σχόλια

Καληνύχτα

Πέμπτη, Αυγούστου 04, 2005
με ακρίβεια στις: 8/04/2005 11:14:00 μ.μ.

«Περνάω φάση πανικού, απόγνωσης και τρόμου,
μα δεν μπορώ να σου κρυφτώ γιατί το ξέρεις,
το' χεις διαβάσει στο φλιτζάνι του καφέ,
σου το' παν τ' άστρα και οι βαλέδες,
τα εννιά και τα σπαθιά της τράπουλάς σου.

Περνάω φάση πανικού, απόγνωσης και τρόμου,
μα δεν μπορώ να σου κρυφτώ γιατί με ξέρεις,
όταν με βλέπεις να κοιτάζω την βεράντα,
να λογαριάζω την απόσταση απ' το χώμα
και να μετράω την ταχύτητα της πτώσης,
είναι που μπαίνω σ' άλλη φάση
και θέλω να με λυπηθείς
να' ρθείς και να μ' αγκαλιάσεις
και να μου πεις "αν σκοτωθείς, θα σκοτωθώ"
και να με νανουρίσεις...

Να κόψεις τα μαλλιά σου σαν αγόρι,
σαν Ελληνίδα που πενθεί τον αδελφό της,
σαν από κάτεργο βγαλμένη,
να' σαι για λύπη δηλαδή
και να γυρνάς ξενέρωτη τα σφαιριστήρια και τα μπαρ
ψάχνοντας για μένα και τη δόση σου.

Και να' μια απών,
αλλά να ξέρεις πως σε σκέφτομαι,
να αισθάνεσαι την αύρα μου, να διακρίνεις τα ίχνη μου
στις πόρτες, στα σκαμπό και στα ποτήρια,
να λες "σίγουρα πέρασε από εδώ, κάθισε εδώ,
έσβησε το τσιγάρο της σ' αυτό το τασάκι,
ήπιε καφέ, νερό, μια μπύρα,
έκλαψε κι έφυγε.
Άρα μπορώ να πάω για ύπνο..."

Από την ποιητική συλλογή του Γιάννη Κακουλίδη «Λούνα Λουνέρα»

Το μπλόγκ αυτό θα σαλπάρει το Σάββατο... θα φροντίσω να μην σας αφήσω μόνους, όπως φροντίζετε και εσείς για μένα.

Καλό καλοκαίρι.

Υ.Γ.: Ευχαριστώ την Χ. που κατάφερε με ένα τραγουδι και δυο νότες να μου θυμήσει όλα όσα ξεχνώ ώρες ώρες. Το έβγαλα.

έγραψε το τέλσον στις 8/04/2005 11:14:00 μ.μ.

| Δημοσίευση | 6 Σχόλια

χάραξε

με ακρίβεια στις: 8/04/2005 02:49:00 μ.μ.

..έλάχιστοι άνθρωποι αισθάνονται πράγματι αγάπη, καύλα ή συμπάθεια ή οτιδήποτε άλλο αγγίζει τα βάθη του εαυτού τους.Οι περισσότεροι απλώς έλκονται από τα ψεύτικα συναισθήματα. Ο κόσμος όλος είναι γεμάτος με ψεύτικα συναισθήματα. Είναι καλύτερα από τα αληθινά, γιατί τα φτύνεις κάθε βράδυ που πλένεις τα δόντια σου και το πρωί ξυπνάς φρέσκος μ' ένα καινούριο ψεύδος...

διαβάζω και κάθε μέρα μαθαίνω κάτι για μένα... γράφω και κάθε μέρα μαθαίνω κάτι για σένα... να γίνω το χαρτί, να γίνεις το κοντύλι και χάραξέ με όσο θές...

έγραψε το τέλσον στις 8/04/2005 02:49:00 μ.μ.

| Δημοσίευση | 2 Σχόλια

μπερδεμένα...

Τρίτη, Αυγούστου 02, 2005
με ακρίβεια στις: 8/02/2005 07:14:00 π.μ.

Σήμερα γυρίζω πίσω σπίτι. Όταν δεν ξέρεις τί θες, νομίζεις ότι θες τα λάθος πράγματα και ζητάς έρωτα και κάνεις λάθη... αμα θες στο υπογράφω, απο τύχη ίσως να τη γλιτώνεις. Πιστεύεις πως σε παίρνει; Πάω πάσο. Στην τελική ποτέ δεν με έπαιρνε... αλλά τόλμώ...ξέρεις από πότε έχω να τολμήσω;

-Νομίζω ότι πάσχεις, ίσως να μην άλλαζε τίποτα στη ζωή σου, πρέπει να ξέρεις τί χρειάζεσαι για να έχεις εμπιστοσύνη εκεί που πατάς...
-Πατάω;
-ΔΕΝ μπορείς να λες ψέμματα στον εαυτό σου, ψέμματα ότι δεν πατάς... απλά δεν ξέρεις που...γιατί αν δεν πατούσες θα σου παντρεμένος τώρα και η άλλη έγκυος. Εσένα σε χώρισαν... και είναι βαρίά η τιμωρία μετά από τόσο κόπο, όχι για τον χρόνο ή για τις θυσίες, όχι για το ότι απομακρυνθήκατε, μονάχα για την απογοήτευση του υπονοούμενου ότι τόσα χρόνια τα σκέφτεσαι θολά, πως μοναχά σε σένα πέφτει το φταίξιμο και το γεγονός πως δεν ενδιαφέρεται αν θα σε έχει πλέον.... αηδίες και ψιλοπράματα αγάπη μου. Όταν θές γινεσαι σκυλί μόνο που τότε δε γαυγίζει...

Το δεξί μου μάτι, κλαίει από χθες το βράδυ ασταμάτητα. Το άλλο, παγερά, συνεχίζει να παρατηρεί τον κόσμο. Κάτι, κάπου, καποιον κόλλησα με το νού μου εκεί στα δεξιά μου (γιατί αριστερά δεν με βολεύει)... μ' αρέσει να νιώθω φρέσκος και πάνω απ΄όλα ελαφρύς, από χθές ΤΙΠΟΤΑ δε με βαραίνει.

Υ.Γ.: Καποτε μια κοπέλα μου δηλωσε πως καθε φορά που κλείνουμε το τηλέφωνο θέλει να χυπήσει το κέφάλι της στον τοιχο...εγώ πάλι, νομιζω ότι είναι ότι πιό ερωτικό εχω ακούσει αδώ και πολλά χρόνια. Μου γάμησες το μυαλο ήδη... θες και συνέχεια;

έγραψε το τέλσον στις 8/02/2005 07:14:00 π.μ.