...le petit prince de l'obscurite...: Απριλίου 2005...le petit prince de l'obscurite... by telson

πόσες φορές

Σάββατο, Απριλίου 16, 2005
με ακρίβεια στις: 4/16/2005 10:49:00 π.μ.

Πόσες φορές ερωτεύεται κανείς πραγματικά; Μία; Καμμία; Πολλές;Διάβασα κάπου ότι ο Θεός μας δίνει δύο ζωές, μία για να τη φυλάμε και μία για να τη ζούμε. Εγώ ζω αυτή που έπρεπε να φυλάω και φυλάω αυτή που έπρεπε να ζω. Mου΄ρχεται να ουρλιάξω. Κάποτε παρηγορούσα μία φίλη λέγοντας της ότι ευτυχία είναι μόνο στιγμές στην πραγματικότητα. Δεν θυμάμαι αν το πίστευα τότε και δεν ξέρω αν το πιστεύω τώρα. Τι γεμίζει το κενό ανάμεσα σε αυτές τις στιγμές; Δεν έχω την παραμικρή ιδέα...
Έχω σταματήσει να πηγαίνω σε μπάρ, να κάθομαι στην γωνιά μου και να καπνίζω... να παρατηρώ τους πάντες ή απλά το παίζω ότι δεν με απασχολεί τι γίνεται γύρω μου και χαζεύω το άπειρο ή διαβάζω καμιά εφημερίδα. Δεν προσπαθώ πλέον να κλέψω κανένα βλέμμα από καμιά κοπέλα, και όταν τύχει και με κοιτάξουν κάνω τον αδιάφορο.Ενα στύλ δήθεν που μετά από χρόνια εμπειρίας και μιζέριας έχει μετατραπεί σε κάποια μορφή μισογυνισμού. Μη με παρεξηγήτε, τις λατρεύω τις γυναίκες... να της χαζεύω, μέχρι εκεί... παλαιότερα θυμάμαι υπήρχαν εποχές που δεν περνούσε φορά που έβγαινα έξω και να μην γνώριζα και από μία, ψάχνοντας πάντα το ιδανικό, με πρώτο γνώμονα την εξωτερική τους εμφάνιση.
Γρήγορα απογοητεύτηκα, το ιδανικό δεν βρίσκεται, φτιάχνεται...έτσι λοιπόν άλλαξα το γνωμικό μου. Μέχρι σήμερα έχω αναπτύξει την απαράμιλλη ικανότητα να μετατρέπω σε ιδανική γυναίκα όποια μου κάθεται. Βολεύει. Αυτή αισθάνεται θεά και εγώ δεν χρειάζομαι σακούλα... Ο καλός ο τζογαδόρος λένε φαίνεται όταν χάνει όχι όταν κερδίζει. Άρα δεν είμαι καλός. Πολλοί γνωστοί, πολλές συναντήσεις, πολλές κουβέντες, καμμία επικοινωνία.
Οι άντρες αγαπούν σπανίως και έντονα, οι γυναίκες συχνά και λίγο.. τάδε έφη ο Μάκης και αρχίζω να τον πιστεύω...

έγραψε το τέλσον στις 4/16/2005 10:49:00 π.μ.

| Δημοσίευση | 0 Σχόλια

γιατί;

Τρίτη, Απριλίου 05, 2005
με ακρίβεια στις: 4/05/2005 07:59:00 μ.μ.

Πόσες φορές πρέπει να προσπαθήσω να σου πω ότι λυπάμαι για τα πράγματα που έχω κάνει, αλλά όταν αρχίζω να τραυλίζω, τότε πρέπει να μου πεις εσύ ότι, αυτοί οι μπελάδες μας μόλις άρχισαν, έχουμε μια ζωή μπροστά μας... να με σταματήσεις. Έχω σκεφτεί πολλές φορές και άλλες μύριες το είπα να μάθω να κρατώ το καταραμένο μου στόμα κλειστό. Γι' αυτό πονά τόσο πολύ να ακούω τις λέξεις που πέφτουν, κοτρόνες στο στήθος μου, από τα δικά σου χείλη. Μπορεί να είμαι τρελός μπορεί να είμαι τυφλός, μπορεί να είμαι αγενής, αλλά μπορώ ακόμα να διαβάσω τι σκέφτεσαι... και μπορεί να το άκουσα πολλές φορές ότι θα ήσουν καλύτερα χώρια μου, αν θες όμως μπορούμε να πάμε μια βόλτα στο λιμάνι και θα σου διώξω όλες σου τις απορίες.

Αυτό το ΜΑΤΙ είναι το βιβλίο που δεν διάβασα ποτέ, είναι οι λέξεις που δεν είπα ποτέ, είναι η πορεία που δεν θα πάρω ποτέ, είναι τα όνειρα που θα ονειρευτώ αντ' αυτών που ζω, είναι η χαρά που σπάνια διευρύνετε, είναι τα δάκρυα... τα δάκρυα που ρίχνουμε, είναι ο φόβος και ο τρόμος, είναι το περιεχόμενο του κεφαλιού μου (και των δικών σας), και εδώ μέσα είναι τα χρόνια που έχουμε περάσει, και αυτό που αντιπροσωπεύουν...

Έτσι αισθάνομαι...Ξέρεις πώς αισθάνομαι; ...γιατί δεν νομίζω να ξέρεις πώς αισθάνομαι...

έγραψε το τέλσον στις 4/05/2005 07:59:00 μ.μ.

| Δημοσίευση | 0 Σχόλια

...σήκω

Δευτέρα, Απριλίου 04, 2005
με ακρίβεια στις: 4/04/2005 09:40:00 μ.μ.

Ντρίιιν σήκω, θα αργήσεις στο σχολείο, σήκω ντύσου και χτενίσου, πιες το γάλα σου, τι είναι αυτά τα μαύρα που φόρεσες πάλι, ρίξε κάτι πάνω σου, μη σέρνεις τα πόδια σου, προσοχή στοιχηθείτε, κάνε το σταυρό σου, μη μιλάς στη προσευχή, μη σπρώχνεστε στους διαδρόμους, κάτσε φρόνιμα, μη μιλάς με το διπλανό σου, Δουγαλής στον πίνακα, Μαρινάκης στην πύλη, βγάλτε μια κόλλα χαρτί, γράψτε μου τον τύπου του νιτρικού καλίου, τι θέλει να πει ο ποιητής, πες μου το πιστεύω (το ποιό;), αναλύστε τους τρόπους με τους οποίους η τεχνολογική ανάπτυξη μπορεί να ωφελήσει το περιβάλλον, το τελευταίο θρανίο να περάσει έξω (θα τα πούμε σε λίγο θα έρθουμε και εμείς), αμέσως στον διευθυντή, τριήμερη αποβολή, 286+x=2x, πες μου τον αόριστο β’ του ίστημι, ντρίιιν, μην καπνίζετε στις τουαλέτες, μην πηδάτε από τα κάγκελα, μην φιλιέστε στο δρόμο, ποιος την φιλάει αυτή ρε;, σιγά μην τα φτιάξω με αυτή την ασχημομούρα, άντε ρε μαλάκα κεκέ, δε θέλω φυτά στο πάρτι μου, ντριιιν, γρήγορα στις τάξεις σας, πες μου το θεώρημα Boltzmann, κάνε κωλοτούμπα, κάντε πέντε γύρους το προαύλιο, την άλλη εβδομάδα δοκιμαστική παρέλαση, η κυρία Καραμήτρου θα σας κάνει το Ολυμπιακό Ιδεώδες, μη μου ξανάρθεις χωρίς μοιρογνωμόνιο, αύριο με τον κηδεμόνα σου, φάε γρήγορα θα αργήσεις για το φροντιστήριο, run-ran-run, κάνε τα μαθήματά σου, πάλι μικρότερο βαθμό από τον αδερφό σου, μη χασομεράς στο δρόμο, μην κάνεις παρέα με αυτούς τους αλήτες, να μην αργήσεις να γυρίσεις σπίτι το βράδυ, τι είναι πάλι αυτές οι μουσικές, πότε θα έρθεις, θέλω να με λατρεύεις, να πάμε από εδώ να μην μας δουν, πιάσε μου το χέρι, με κατάλαβες;, τρέξε να με προλάβεις, να με ζητάς, το βράδυ να με παίρνεις αγκαλιά, μη σταματάς...
ντρίιιν...σήκω θα αργήσεις στην δουλειά, φτιάξε τα μαλλιά σου, φάε κάτι για πρωινό, πρόσεχε στο φανάρι, σταμάτα είναι κόκκινο, τι αηδίες ακούμε πάλι;, Σταύρο, έλα λίγο στο γραφείο μου που σε θέλω, κάνε μια χρέωση, ανέβα στα +63.00, να πάμε μια βόλτα στη τουρμπίνα, θα την κάνουμε επιτέλους πήγε πεντέμισι, προχώρα ρε μπούφο πάτα και λίγο το γκάζι, γιατί δεν με κοιτάς, τι έχεις, μίλα, τραγούδα, παίξε κάτι, πάμε να βγούμε, μη κατσουφιάζεις, σήκωσε τους ώμους σου, βάλε κάτι χαρούμενο....

Πώς να φτιάξω τον εαυτό μου μέσα σε τόσες προστακτικές, πώς να δώ την ομορφιά μέσα σε τόσους εξαναγκασμούς, πώς να βρώ το ενιαίο μέσα σε τόσα κομμάτια, πώς να ακουμπήσω τη δύναμη της φωνής μου μέσα σε κάγκελα και κλουβιά, ΠΩΣ ΝΑ ΤΡΕΞΩ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΠΟΧΗΣ ΣΟΥ;

έγραψε το τέλσον στις 4/04/2005 09:40:00 μ.μ.

| Δημοσίευση | 0 Σχόλια

πόσες φορές

γιατί;

...σήκω

Πληροφορίες