...le petit prince de l'obscurite...: Δεκεμβρίου 2004...le petit prince de l'obscurite... by telson

άνθρωποι

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 30, 2004
με ακρίβεια στις: 12/30/2004 03:37:00 π.μ.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι,που τους έπλασε ο Κύριος να μην προλαβαίνουν το ξημέρωμα. Η μέρα τους αρχίζει το δείλι και σβήνει την νύχτα. Είναι όλοι εκείνοι που τα όνειρα τους δεν υλοποιούνται ποτέ. Χαϊδεύουν μοναχά τις ελπίδες τους και μονολογούν, τάχα μου τάχα μου, αποφασιστικά...Αυριο!

Τους αναγνωρίζω πολύ εύκολα, είναι ο κύριος με το καρτερικό ύφος που στέκεται στην ουρά, ενώ πάντα θα βρεθεί κάποιος να χωθεί για να του πάρει την θέση. Είναι εκείνη η κοπέλα που δεν τρέχει να προλάβει το λεωφορείο, αλλά προτιμά να περιμένει το επόμενο. Είναι όλοι αυτοί που δεν έχουν την τόλμη να κατακτήσουν τους στόχους τους...
Γι'αυτό και ΄γώ πολλές φορές σαν και τώρα, κάθομαι στο τραπέζι μου, παίρνω χαρτί και μολύβι και γράφω ένα γραφτό σαν και τούτο, να εξιστορεί γιατί δεν μπορω να κοιμηθώ τις νύχτες. Καταπιέζω την συγγραφική μου στέρηση στίβω το μυαλό μου πάνω από μιά κατάλευκη κόλλα χαρτί, γιατί αν αντισταθώ στον πειρασμό, ίσως να μην μου ξαναδοθεί η ευκαιρία.
Σαν τελειώσω, το διπλώνω και το βάζω στην κωλότσεπη.
Κρατώ ένα σωρό από δαύτα, τα διαβάζω πού και πού και χαμογελώ στην θύμηση των, μόνο απο μέσα μου όμως. Διοτι θα προτιμούσα να αντιμετωπίσω όλους τους δαίμονες της κολάσεως του Δάντη, παρά να αποκαλύψω τις βαθύτερες μου σκέψεις.

έγραψε το τέλσον στις 12/30/2004 03:37:00 π.μ.

| Δημοσίευση | 0 Σχόλια

θύμηση

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 15, 2004
με ακρίβεια στις: 12/15/2004 09:55:00 μ.μ.

Λοιπόν το πρόσωπό, η θύμηση σου δηλαδή, μου φτιάχνει την ημέρα μου, ακριβώς όπως το έκανε στο παρελθόν, όταν με έδιωξες μακριά και συνέχιζα επιστρέφω για περισσότερα. Η επιλογή, όσο εσύ είσουν απόμακρη, ήταν να έμεινα κοντά σου.
Αισθάνομαι ότι έχουμε ξεπεράσει τη θύελλα χωρίς το προνόμιο της ηρεμίας.
Και όταν τραγουδάμε ακούω εκείνο το κουδούνι να χτυπά σαν άγγελος που μαζεύει τα φτερά του. Κάποτε με ρώτησες αν με έσπρωχνες στο κενό αν θα έπεφτα. Η έχθρα θα μας σχίσει στα δύο κι αν δεν κάνεις κάτι και εσύ, κράτα με ή δώσε μου την ώθηση που αναρωτιέσαι.

Ήθελα να φύγω ή να μείνεις, γιατί υπάρχει ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για την αδράνεια απέναντι σε όλα τα απλά πράγματα. Εν καιρώ θα καταλάβεις τί λέω.

Βρές μου τον τρόπο να θερίσω το καλλιεργημένο σου μυαλό μάτια μου, γιατί όταν εγώ σου έδειξα τον δρόμο για τα άστρα εσύ κοίταγες το δάχτυλό μου...

έγραψε το τέλσον στις 12/15/2004 09:55:00 μ.μ.

| Δημοσίευση | 0 Σχόλια

ρεσιτάλ

Κυριακή, Δεκεμβρίου 05, 2004
με ακρίβεια στις: 12/05/2004 04:04:00 μ.μ.

Ένα μονάχα ρεσιτάλ μαζί σου ήθελα, δίχως πρόβες και σενάρια. Η δική μας αυλαία ήθελα να κλείσει με χειροκρότημα... έστω και αν το έργο δεν ήταν κωμωδία, έστω και αν χύθηκε και κανένα δάκρυ στην διάρκεια. Το τέλος του ήθελα να επισφραγίζεται με χαρά, σαν τις παλιές ελληνικές ταινίες, που όλα λήγουν δίκαια και ο κάθε κατεργάρης επιστρέφει στον πάγκο του.
... παράλλογος ο επίλογος, σε γυρεύω ακόμη...

έγραψε το τέλσον στις 12/05/2004 04:04:00 μ.μ.

| Δημοσίευση | 0 Σχόλια

...ξείνια δυσμενέσιν λυγρά χαριζόμενος...

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 03, 2004
με ακρίβεια στις: 12/03/2004 10:13:00 μ.μ.

- ...σε έχουν πηδήξει ρε;

- ...πολλές φορές.. μερικές οι καλύτεροι μου σύντροφοι... άλλες εχθροί... και κάποιες θα μπορούσα να τις κατατάξω σε αυτοπήδημα... μήπως να καταγραφεί σαν αυνανισμός... όπως και να έχει δεν το έκανε ποτέ κάποιος φίλος...

...ξείνια δυσμενέσιν λυγρά χαριζόμενος...

έγραψε το τέλσον στις 12/03/2004 10:13:00 μ.μ.

| Δημοσίευση | 0 Σχόλια

άνθρωποι

θύμηση

ρεσιτάλ

...ξείνια δυσμενέσιν λυγρά χαριζόμενος...

Πληροφορίες