Είχε ένα περίεργο ήλιο σήμερα που μου ΄καιγε τα μάτια, εγώ ευχόμουν για μια βροχή, μία μπορίτσα, όχι δυνατή, να... σαν και αυτή που έχω μέσα μου, ίσα ίσα να με κρατάει σιωπηλό... μιά βροχή να μου θυμίζει το Μάντσεστερ, τότε που είμουν μακρυά και με ποθούσες, μιά βροχή να σβήσει απο μέσα μου αυτά που νιώθω, να ξεπλύνει την λύπη μου, να με καθαρίσει, να με αγιάσει... μα πιότερο ευχήθηκα για σένα, να 'χεις πρίμο στο κατάρτι άνεμο κάθε φορά φεύγεις απο κοντά μου...

και κάθε φορά που το ακούω μου κολλά ο στίχος από Moby:

...if I could kiss you now, I'd kiss you now again and again...

Απόψε κατακρίνω εκείνους που είναι εθισμένοι στην ταχύτητα και συνεχίζουν να κινούνται άσκοπα και χωρίς στόχο από ένα σημείο που τίποτα δε συμβαίνει προς ένα άλλο σημείο που τίποτα δε μπορεί να συμβεί επικαλούμενοι τον πυρετό της σύγχρονης ζωής.

Πρόσεχε γιατί βγήκα έξω, βολτα, στην παραλία, μ' ένα μου όνειρο...
Επιστρέφω σπίτι...μασώ ζουμερή νύχτα και φτύνω άστρα...

Πάντα έλεγα πως θα μείνω παιδί... θυμάσαι κοπέλα με τα υπέροχα χείλη; Σου το είχα πεί εκείνο το απόγευμα κάπου στο Μοναστηράκι, εκείνο το υπέροχο απόγευμα που έγινε σούρουπο και μετά βράδυ και ακόμα μου μιλούσες με πλατιά χαμόγελα

...όχι όπως τώρα...σηκώνω τα χέρια μου ψηλά, αυτά που πολλές φορές δεν σ' άγγιξαν,τώρα κλείνω και τα μάτια που λίγες φορές σε χόρτασαν...

..δεν άντεξα. Έσπασα. Και την έκανα... Ελεύθερος. Κάποιοι πέθαναν κραυγάζοντας το. Άλλες εποχές... Δεν άντεξα... Και γύρισα... Όμως το Μετά δεν ήταν ποτέ σαν το Πριν...

..ξέχασα να ζώ την μοναδικότητα της κάθε στιγμής, την ολοκλήρωση του να υπάρχω στο εδώ και τώρα, το πλέον πιο σημαντικό στίγμα της παιδικότητας,

...πρέπει να κλαίω κρυφά στις γωνιες, όπως κάθε αγορι...
...μα στήθος ζητώ να κρυφτώ, όπως κάθε αγόρι...

θα πάω χαμένος και κρίμα... Δεν με θέλει ο περίγυρος...εμείς είμαστε πλασμένοι για να υποφέρουμε είναι όμως γλυκός ο πόνος όταν ξέρεις πως διαφέρεις απ' τους άλλους...

Το να μιλάμε και οι δυό Ελληνικά δεν αρκεί για να μιλάμε και οι δυό την ίδια γλώσσα.

Κατ' αρχήν να ρίξω μία χριστοπαναγία (δεν το κάνω, αλλά λέμε τώρα, φόρτωσα) γιατί έγραφα εδώ και 30 λεπτά ένα φανταστικό κείμενο και (το κέρατό μου) το έχασα από μια διακοπή ρεύματος... εδώ μονάδα 390ΜW κατασκευάσαμε και μιά διακοπούλα μας τσάκισε... προσπαθώ να το αναπλάσω... όσο καλύτερα μπορώ...

Μετά το κλασικό τριήμερο, (Αγιο Πνεύμα my arse) επέστρεψα στην δουλίτσα μου καί είπα σαν παιδί και εγώ να καθήσω να διαβάσω λίγο (λες και κάνω κάτι άλλο από το πρωί) τα ιστολόγια που έχω βρεί ή μου συστήσαν... είστε όλοι στα λίνκ μου, μην ανησυχειτε...

Δεν υπάρχει περίπτωση να καθήσω να ξεφυλλίσω και να μην κολλήσω σε κάτι που κάποιος το έγραψε με τα δικά μου λόγια (ή με τα ίδια λόγια που θα μπορούσα να έχω γράψει και γώ) μιλάμε σε σημείο που βλέπω την δική μου ζωή μέσα από παραστάσεις που έχουν ειπωθεί από στόματα που ποτέ δεν έχω ακούσει και ποτέ δεν έχω δεί... όπως πολύ σωστά αναφέρει και η Σκορπίνα το "πρόβλημα" είναι υπαρκτό και θα ενισχύεται κάθε φορά που κάποιος από εμάς θα γράφει μιά αηδία για την πάρτη του... Εγώ από την άλλη το υποστηρίζω, είμαι ο πρίγκιπας της άσκοπης γραφής, το είπαμε πρίν, μπορεί να μην με ξέρετε ακόμα αλλά θα με πάρετε χαμπάρι. Βλέπεις διδακτορικό στη μηχανολογία δεν κατάφερα ποτέ (μέχρι και σήμερα) να πάρω αλλά στην ξεφτίλα δίδομαι μαθήματα δωρεάν...

Προτίνω επίσης να κάνουμε αυτό που ανέφερα και κάπου αλλού, ένα flashblog (κατά του flashmob) να μαζευτούμε δηλαδή, να πάρουμε όλοι την πιό άβολη μας πόζα και να βγούμε από τα νερά μας... μετά μπορούμε να επιστρέψουμε πίσω απ' τις 19" οθόνες μας να επανακτήσουμε την αξιοπρέπεια που με τόσο κόπο κερδίσαμε μέσα από τις λέξεις μας μα χάσαμε εν ριπή οφθαλμού...και δεν τρέχει και τίποτα...

Επίσης, άσχετο, ήθελα να βρώ τον αστείο ανθρωπάκο που πρώτος έκανε την σύγκριση μεταξύ καρδιά και γραμματόσημου, μιλάω για εκείνο το μαλάκα που είπε πως για να κολλήσει κάποιος πρέπει πρώτα να τον φτυσεις...

φτου σε σένα ρε αλήτη...

Υ.Γ.: ... άσε τα χαζά και παίξε το παιχνίδι δίκαια...πως προσπαθείς να προχωρήσεις μπρόστά στο μέλλον σου όταν το παρελθόν σου είναι στο παρόν;