Όλα τα γραπτά έχουν μια καθυστέρηση, ένα είδους lag που λένε και οι φίλοι οι κομπιούτεραϊζτ και οι άλλοι που ταξιδεύουν πολύ και συχνά. Δε θα ήταν δυνατον να μην ισχύει κάτι τέτοιο εκτός αν κάποιος από εμάς έχει το θαυματουργό εργαλείο παραδόξου της ολογραμματικής συσχέτισης αναδρομής μετατόπισης ολκισμού Οκομούρα-Χάτα...(μερσι εβρι).

Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις μια (κωλο)κατάσταση, όχι μόνο στιγμιαία αλλα διαρκώς, είτε αυτό είναι έρωτας, βλακεία, χαζοχαρουμενιά, αηδία κ.λ.π. και ενώ βλέπεις γύρω σου κόσμο με εφτάμιση τσαχπινιές να καταφέρνουν τα πάντα εσυ αναρωτιέσαι "τι σκατα".

Όταν κάποιος σε αγαπάει όμως, το όνομά σου στο στόμα του ακούγεται διαφορετικό, νιώθεις πως το όνομά σου είναι ασφαλές στο στόμα τους...η αγάπη σε κάνει να χαμογελάς όταν είσαι κουρασμένος... κουράστηκα αλλα δεν σταμάτησα να χαμογελάω, ΠΟ-ΤΕ.

Κάποια ψυχή μου είπε κατά γράμμα:

"ήθελα να σου πώ πως μερικές φορές αναρωτιέμαι αν στη θέση του μυαλού έχεις φωτογραφική μηχανή ή κινηματογραφική ταινία, γράφεις με εικόνες πολλές μέσα σε λίγες λέξεις"

Βρήκα την δικαιολογία μου, πρέπει να ολοκληρώσω την "ταινία" για να την βγάλω στο κοινό... να με συγχωρείτε που δεν γράφω πιό συχνά...το ότι δεν γράφω δεν σημαίνει πως δεν υπάρχω, μένω και λίγο αφανής να μη με βαριέστε.