This body would be translated into the appropriate locale.

Ιστός
Μουσικές και σαματάς
ξεφυλλίσματα
Τα Meta

 m monitor

Kinja, the weblog guide

Powered by Blogger

eXTReMe Tracker

δράσεις

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 23, 2004
με ακρίβεια στις: 9/23/2004 08:39:00 π.μ.

Άνθρωποι σαν και μένα έχουν δίπλα τους την σκιά του, έχουν κάποιον που αγαπάνε για να τους κάνει την ζωή δύσκολη, να μένουν ανέραστοι και σιωπηλοί, κουρασμενοι και άγρυπνοι μόνο και μόνο για να έχουν ένα ζευγάρι πόδια να χαϊδεύουν. Τους ζητούν τα απίθανα μα όσο και αν προσπαθήσεις, όσα και αν καταφέρεις ποτέ δεν θα είναι αρκετά, γιατί πάντα θα υπάρχουν περισσότερα, γρηγορότερα, καλύτερα...
Μετά νιώθεις την αισθηση της απραγίας, του απόλυτου κενου, πως τίποτα δεν φτάνει, δεν είναι εφικτό εσύ να πάρεις κοπλιμέντο, όχι τουλάχιστο από εκεί που το θές... μα αδερφέ μου τιποτα δεν έχει μηδενικό αποτέλεσμα...

 ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ...

μα πολλές από αυτές διαφέρουν στον καταλύτη και τον χρόνο εκτόνωσης. Μην χάνεις το κουράγιο, κάνε δουλειά σου όπως εσύ πιστεύεις ότι αξίζει στον καθένα...

 ...«Σύμφωνα με τις στατιστικές, τα αλεξίπτωτα και τα μυαλά δουλεύουν καλύτερα ανοιχτά»...


έγραψε το τέλσον στις 9/23/2004 08:39:00 π.μ. | Δημοσίευση | 0 Σχόλια

ευχαριστώ Skin

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 11, 2004
με ακρίβεια στις: 9/11/2004 12:11:00 μ.μ.

Όλα στη ζωή κάνουν κύκλους...
Και οι κύκλοι κάποτε κλείνουν. Απλά τώρα τυχαίνει να κλείνουν πολλοί ταυτόχρονα... ο άνεμος τούς σβήνει σιγά σιγά και το εν λόγω σημείο ίσα που αχνοφαίνεται πια. Το σημείο αφετηρίας ήταν ωραίο, αλλά στην πορεία θάμπωσε η ομορφιά του, αλλοιώθηκε η χάρη του, μαράθηκε η γοητεία του. Ίσως επειδή άλλαξε ο τρόπος που το κοιτούσα, ίσως επειδή άλλαξα εγώ το βλέμμα μου. Σημασία όμως έχει ότι τώρα είναι διαφορετικά απ' ό,τι στην αρχή. Και δεν έχει νόημα να το κοιτώ πια. Ίσως και να είναι επειδή ήταν λάθος να το κοιτάξω εξ' αρχής. Μπορεί και οι επιλογές μου να ήταν βιαστικές και της στιγμής. Μπορεί να ήταν λάθος. Μπορεί όμως να ήταν και σωστό και απλά στην πορεία να στράβωσε.

Κουράστηκα. Αυτό είναι. Κουράστηκα από τη μοναξιά μου, κουράστηκα από τους ανθρώπους γύρω μου, κούρασα τους ανθρώπους γύρω μου. Κουράστηκα να προσπαθώ να αποδείξω κάτι που δεν είμαι, κουράστηκα να προσπαθώ να ανταπεξέλθω σε ορισμούς που δεν ήταν δικοί μου, κουράστηκα να ζω ζωή που δεν μου αρέσει.
Κουράστηκα και κούρασα ζητώντας πράγματα αυτονόητα για μένα: προσοχή και σημασία. Αυτονόητα μόνο για μένα. Ή τουλάχιστον, όχι όπως τα ορίζω εγώ. Μπορεί να είμαι υπερβολικός στους ορισμούς που δίνω, ίσως.

Δεν είμαι πολιτισμένος, είμαι Μάο-Μάο. Όταν θυμώνω, το δείχνω. Όταν θυμώνω, φωνάζω. Όταν οργίζομαι, ουρλιάζω και χτυπώ πόρτες.
Και όταν τελειώνω με κάτι, δεν το ξαναπιάνω στα χέρια μου. Δεν το θέλω πια.
Είμαι απολίτιστος και κακαναθρεμένος, και ανώριμος και αχάριστος και υπερβολικός και ιδιότροπος και δύσκολος και δύστροπος και εγωιστής. Ειδικά όταν ζητάω από τον άλλο να μην είναι τόσο.

σε φιλώ καλημέρα κάθε πρωί πρίν βγώ από το σπίτι μα 'συ δεν το ξέρεις...


έγραψε το τέλσον στις 9/11/2004 12:11:00 μ.μ. | Δημοσίευση | 0 Σχόλια

Tour de France


με ακρίβεια στις: 9/11/2004 09:00:00 π.μ.

Μπροστά μου στέκει ένα γυμνό, πανέμορφο κορίτσι.
Την αγκαλιάζω και σιωπηλά κάνουμε έρωτα.
Την στιγμή της ηδονής ψυθιρίζει στ' αυτί μου:
-"Με τις λέξεις ποτέ μα ποτέ δεν θα μάθεις ποιά είμαι".

Σαν έβγαλα τις βοηθητικες απο το ποδηλατο πίστεψα οτι ειμουν έτοιμος για το Tour de France.


έγραψε το τέλσον στις 9/11/2004 09:00:00 π.μ. | Δημοσίευση | 1 Σχόλια

my precious

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 04, 2004
με ακρίβεια στις: 9/04/2004 05:37:00 π.μ.

Οι σκέψεις μου πάλι μπερδεύονται. Θαμπώνουν από την ζαλάδα των γιορτών. Δεν με αγκίζουν όμως. Παραμένω στάσιμος, ανέγκιχτος, ριζωμένος και παλουκώμενος στις απόψεις μου. Απορώ με τα θεμέλια. Τόσο γερά. Φαίνεται τα έχτιζα καιρό και χωρίς να το ξέρω. Υποσυνείδητα έχτισα τα πιο γερά θεμέλια και δύσκολο να γκρεμιστούν σαν τα κύματα στους βράχους. Κάπως μάταια. Ξέφυγα με το λογοτεχνικό το ύφος και θέλω να αποφύγω να γίνω τετριμένος. Τι έλεγα λοιπόν; Πολλά και ίσως και λίγα. Σκέψεις που φαντάζομαι όλοι τις νιώθουμε κάπως οικίες. Κατάθλιψη είναι θα μου περάσει. Μα δε θέλω να μου περάσει, να φύγει να ξανάρθει και πάλι από την αρχή.
Διχάζομαι.
Δε είναι κατάθλιψη λέω στον εαυτό μου. "Μη προσπαθέις να με ησυχάσεις.Βαρέθηκα πια, μα ακούς; Βαρέθηκα."
Σε μια φάση διχασμού και πλήρης αφασία. "Μη προσπαθέις να με παρηγορήσεις, το ακους; Δε θα καταφέρεις τίποτα. Είναι μάταιο."
Δεν είναι λοιπόν κατάθλιψη. Δεν ματαιοπονείς στο λάκο με τα σκατά αντί να κάνεις ένα βήμα για να βγεις, δεν είσαι μίζερος, ούτε και μυγιάγκιχτος και ούτε σνομπάρεις την ζωή. Είσαι ρεαλιστής. Ρεαλιστής μιας πραγματικότητας. Μια πραγματικότητας που δε θέλεις άλλο να δεχτείς. Την έχεις δεχτεί και έζησες με αυτήν. Ήσουν γνώστης και αυτό σε έκανε ανώτερο. Φτάνει όμως πια. Συνάφη. Μπερδεμένος.
Χάνω κάπως τον συνειρμό μου. Συγχισμένος και όλα βγαίνουν ποταμός από μέσα μου, αστείρευστος. Οι γιορτές που θα έρθουν θα προσπαθλησουν να με ξεγελάσουν. Οι πρόσχαρες συγκεντρώσεις, το ξαπόσταμα για απόσταγμα ελπίδας. Τι ωραία, όλα ωραία και καλά. Θα στολίσω το δέντρο, θα ακούσω τα κάλαντα, θα φάω γαλοπούλα. Θα βγώ με τους φίλους μου, θα ανταλάξουμε δώρα και όλα στο τέλος θα θυσιαστούν στο προσποιητό στο πρέπει, στην ανταλαγή, στο νόμο της πρόσφοράς και της ζήτησης.
-Πόσα θέλεις;
-Πόσα δίνεις;
Ειρωνεία και σαρκασμός για όλα πια. Το μόνο που μου μένει. Κρίση. Θέλω να φωνάξω. Να φωνάξω, να το μάθει όλος ο κόσμος πως νιώθω. Να τα σπάσω όλα γύρω να κραυγάσω ότι Ζω. Ζω, ζω, ζω! Συνηθισμένη κρίση πανικού είναι, θα μου περάσει. Μόνο όταν κλέινω τα μάτια όλα περνάνε. Ξεχνιέμαι. Χουχουλιάζω στα ονειρά μου. Είμαι πρωταγονιστής στις πιο απίθανες ιστορίες. Πρωτομάστορας και πρωτογνώστης.
Ζω όπως θα ήθελα, χαμογελώ και δακρύζω, ερωτεύομαι, κλαίω, γελώ. Ζω. Ίσως για αυτό τον τελευταίο καιρό κοιμάμαι. Ύπνος υπερβολικός. Περίεργο αλλά κοιμάμαι απίστευτες ώρες απίστευτης δίαρκειας. Λύτρωση.
Έγραψα, ξέσπασα, ανακουφίστηκα, πάω να αποτραβιχτώ τώρα, νύσταξα. Όταν βρω το νόημα, αν υπήρχε το νόημα υπάρχει και θα υπάρξει, όποτε, όταν και εάν, να έιστε σίγουροι πως δε θα σας το πω ποτέ. Θα είναι δικό μου, μόνο δικό μου. Το πολυτιμό μου...my precious...


έγραψε το τέλσον στις 9/04/2004 05:37:00 π.μ. | Δημοσίευση | 0 Σχόλια
Είσαι ο και λέγεσαι...

Πληροφορίες

Η Φωτό Μου
Όνομα:

ρωτάς... μαθαίνεις... στείλε ένα email στην τελική, δε στοιχίζει ιδιαίτερα

Πρόσφατα
Αρχείο