- Γιάννης Αγγελάκας,
από το "Πώς τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε".

• Έγραψε τη Κυριακή, Δεκεμβρίου 11, 2005 7:28:00 π.μ. | η/ο  Ανώνυμος

Γυριζω γυρω-γυρω ματωμενος
μεσ' στο φεγγαρι του υπνου μου

ασπριζει μεσα μου η φωτια

αγριο σπιτι της κουκλας
με τις πασχαλιες
το πορφυρο σου ματι υψωνοντας
μ'εξουθενωνεις

δεντρα που καιτε πορτοκαλια
σαν κερια
στη παγωμενη σας βροχη
θ'αναπαυτω

ασπριζει μεσα μου η φωτια
καυτο μεσ' στην καρδια μου
σταζει το κερι

και συ μαρμαρινο φεγγαρι

με ραγιζεις

-----------------------------------
χαιρομαι που το αρωμα μου αγγιζει τα χειλη σου..

• Έγραψε τη Κυριακή, Δεκεμβρίου 11, 2005 11:45:00 μ.μ. | η/ο  Νίνα

ναι... κάπου το βρήκα γραμμένο σε ένα μπλοκάκι, τα σημειώνω τα υπέροχα... έχεις δίκιο του Γιάννη είναι ...

• Έγραψε τη Δευτέρα, Δεκεμβρίου 12, 2005 12:29:00 π.μ. | η/ο  τέλσον

Όχι ρε...
Μέχρι εκεί έφτασε;;;;

• Έγραψε τη Τρίτη, Δεκεμβρίου 13, 2005 8:42:00 μ.μ. | η/ο  Unknown

κι αν τελειώσει άδικα, φυλαχτείτε...
η ενέργεια θα ξεσπάσει.

τσουνάμι και στρόβιλος.

• Έγραψε τη Παρασκευή, Δεκεμβρίου 16, 2005 1:50:00 μ.μ. | η/ο  discolata