This body would be translated into the appropriate locale.

Ιστός
Μουσικές και σαματάς
ξεφυλλίσματα
Τα Meta

 m monitor

Kinja, the weblog guide

Powered by Blogger

eXTReMe Tracker

απόσπασμα

Πέμπτη, Νοεμβρίου 17, 2005
με ακρίβεια στις: 11/17/2005 10:01:00 μ.μ.

Γράφω αργά, σταθερά, απλοϊκά. Δεν γράφω σαν και σένα με κομμένη την ανάσα.Τα γραπτά σου είναι στρόβιλος, όπως στρόβιλος και εσύ στο στρόβιλο.
Ίσως να έχεις μεγαλύτερη δύναμη. Ίσως να σε έχω αδικήσει, όπως είπες κάποτε. Εγώ έχω κόψει τους δεσμούς μου με πράγματα. Με ανθρώπους πράγματα. Με τα γύρω που με κόβουν. Χρειάστηκα δύναμη πολύ γι' αυτό.
Γράφω αργά, σταθερά, απλοϊκά. Μπορώ και αντέχω. Αλλά εγώ σαν κινηθώ πραγματικά, εγώ γκρεμίζω. Γίνομαι στρόβιλος και εγώ, με κομμένη την ανάσα εγώ δρώ. Εγώ τα αλλάζω τα πράγματα.

Εσύ δεν έχεις κόψει, δεν αλλάζεις τα πράγματα, είσαι μέσα σ' αυτά. Γίνεσαι ένα μ' αυτά. Πρέπει να χρειάστηκες πολύ δύναμη για να το κάνεις και ίσως περισσότερη από μένα. Μπορείς και αντέχεις. Διάλεξες να σκίζεσαι. Σπάς τον εαυτό σου χίλια κομμάτια. Δεν αλλάζεις τα πράματα, αφήνεσαι να σε αλλάζουν. Εσύ που είδες άλλο πράμα, διαφορετικό και δεν σε καταπίνουν. Γιατί περπάτησες και εσύ στο κομμένο σκοινί επάνω. Παίζεις την ψυχή σου στο δικό σου trip. Ίσως να την παίζεις από μένα διαφορετικά, αλλά πάντως την παίζεις. Όμως για να το κάνω χρειάστηκε να γράφω και εγώ και να διαβάζωμερικά από τα γραπτά σου.
Με κομμένη την ανάσα...
Γι' αυτό και τα γραπτά χρειάζονται και αυτά καμιά φορά, για να καταλαβαίνω το μεταξύ. Γιατί τυπώνεις την ανάσα στο χαρτί καμιά φορά κι όχι στην καρδιά και φεύγει και το προσωπείο της λεκτικής μασ επαφής.
Γι' αυτό λέω να μην σκίζω πλέον τα χαρτιά μου και ας θέλω περίσσια δύναμης γι' αυτό.
Αντί για κάποιον που με ξέρει και χωρίς αυτά, όχι για κάποιο τρίτο, είμαι ο ίδιος εγώ μέσα στο χαρτί. Έχει και κάποια ψυχή μέσα του το χαρτί και είναι δύσκολο να την δείς, δύσκολο να την βρείς και δεν κατάσχεται η ψυχή.

Γιατί συχνά με πιάνεις και πιανόμαστε, σε πιάνω και πιανόμαστε. Μονάχα σαν σωπαίνουμε και όχι σα μιλάμε. Αλλά δε συμβαίνει κάθε μέρα αυτό. Αλλά ακόμα είμαστε εκεί και τα γραπτά χρειάζονται και αυτά, γιατί εμάς τα γραπτά μας είναι διαφορετικά. Χρειάζονται για το μεταξύ μας, για μένα που με ξέρεις και σένα που σε ξέρω... ανάποδα το γράφω απ΄ότι το 'πα πριν.
Στα γραπτά σου το τολμάς και ακουμπάς τα πάντα. Και μένα δεν τολμας να μ' ακουμπήσεις. Εγώ πάντως τολμώ και σ' ακουμπώ, δεν ξέρω πιό είναι καλύτερο ή αν είναι ακριβώς το ίδιο ή έστω αν υπάρχει το καλύτερο.
Παρ΄ολ' αυτά δεν έχω την γνώμη οτι ξεγελάστηκα.

Άξιζε τον κόπο

Δεν έδωσα σε άλλον τα κλειδιά ούτε του σπιτιού μου, ούτε της καρδιάς μου. Αρνήθηκες να τα πάρεις, φοβήθηκες μήπως ξεκλειδώσω τη δική σου καρδιά.

Ν.Α.

Υστεριόγραφο: ...περίεργη μέρα ξημερώνει...


έγραψε το τέλσον στις 11/17/2005 10:01:00 μ.μ. | Δημοσίευση |

[ back home ]

Σχόλια στη δημσίευση: απόσπασμα
Και αν την ξεκλείδωνες τί θα γινόταν; Γιατί έπρεπε να φοβηθεί;
 

Μερικές φορές δίνουμε απλά λάθος κλειδιά ή αλλάζουμε εμείς την κλειδαριά από δικό μας φόβο...

Ν.Α.;
 

Νικόλας Άσιμος, Αναζητώντας Κροκανθρώπους
 

Τι περνάς άραγε και παρέθεσες τέτοιο απόσπασμα;...
 

"Γράφω αργά, σταθερά, απλοϊκά" γράφεις και αναρωτιέμαι ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΙ ΓΡΑΦΕΙΣ? Γιατί εγώ μόλις και μετά βίας μπορώ να βγάλω νόημα με τόσα συντακτικά λάθη!!!
"Παρ΄ολ' αυτά δεν έχω την γνώμη οτι ξεγελάστηκα."
Μήπως έχεις την γνώμη ότι ξεγέλασες?
"Δεν έδωσα σε άλλον τα κλειδιά ούτε του σπιτιού μου, ούτε της καρδιάς μου"
Μερικά πράγματα δεν δίνονται!!! Τα κλειδιά της καρδιάς μπορείς μόνο να τα κερδίσεις.....
 

@Anonymous:

βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα, μερικές φορές πρέπει να απομακρυνθείς από το σημείο στίασης για να μπορέσεις να κατανοήσεις τη διάσταση και το σχήμα.

Το κείμενο όπως πολύ σωστά είπε και η Αρετή είναι του Νικόλα Άσιμου... δεν αναφέρεται παρά σε μένα.

η απάντηση στην ερώτηση σου είναι ναι.

καλημέρα, επίστρέφω σιγά σιγά