This body would be translated into the appropriate locale.

Ιστός
Μουσικές και σαματάς
ξεφυλλίσματα
Τα Meta

 m monitor

Kinja, the weblog guide

Powered by Blogger

eXTReMe Tracker

Ίντριγκα (reloaded)

Πέμπτη, Οκτωβρίου 20, 2005
με ακρίβεια στις: 10/20/2005 06:52:00 π.μ.

Στα Εξάρχεια, στην λατρευτή μου Ίντριγκα (τι όνομα και αυτό) άραζα τις κυριακές το μεσημέρι, με την εφημερίδα παραμάσχαλα και μία κούπα με καφέ. Άλλοτε σε λεωφορεία, στο δρόμο, σε στάση, σε κίνηση... έγραφα. Με ένα άσπρο μολύβι, έγραφα σε ένα μικρό μπλοκάκι. Δεν το κάνω πλέον τόσο συχνά, το αυτοκίνητο και οι πολλές υποχρεώσεις βλέπετε, αλλά άρχισα να προτιμώ το πληκτρολόγιο, και έφτιαξα και ένα φάκελο στην επιφάνεια εργασίας μου.... Όχι επειδή έχω λόξα με την τεχνολογία, αλλά γιατί μόνον έτσι τα καταφέρνω πλέον.
Ανακάλυψα δε πως το delete είναι ένα πλήκτρο με μεγάλη δύναμη. Άμα πάρεις την απόφαση να το πατήσεις, εξαφανίζει μονομιάς όλα σου τα πάθη που βρήκες το κουράγιο να τα γράψεις, αλλά όχι και το θάρρος να τα πεις. Ποτέ δεν θα φανταζόμουνα να μην γράφω στην μέση του δρόμου με μολύβι. Κάπως έτσι ήθελα να πιστεύω πως έκαναν και όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς και ποιητές. Όμως εγώ μια φορά έκανα σε μια κοπέλα δώρο ένα βιβλίο, και στο πίσω μέρος του εξώφυλλου έγραψα με μολύβι μια αφιέρωση, δυό γραμμές. Δεν την γράφω με στυλό, της είπα, γιατί άμα τυχόν και σβήσει, εγώ θέλω να είμαι δίπλα σου για να σου γράψω μια καινούργια. Τώρα η ίδια κοπέλα έβαλε διαφανές πλαστικό κάλυμμα πάνω από την αφιέρωση αυτή, και με έδιωξε εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά.

Είναι κι άλλες πολλές, που ήρθαν κι έφυγαν, ή είναι ακόμα τριγύρω. Με σεξ ή άνευ, με φιλιά στα χείλη ή στα μάγουλα. Μπορεί κάποτε να γράψω κατιτίς και για αυτές... τώρα γράφω μόνο για σένα.

Πόσο θά θελα να σουν εδώ.
Όχι για να κάνουμε έρωτα, δεν με απασχολεί το σέξ, έχω άλλους τρόπους να σε φτιάξω... Ούτε για να μιλήσουμε, τι να πω πια. Είναι τόσα τα συναισθήματα που στριμώχνονται μέσα μου, χορεύουν στο στομάχι μου, καρτερούν μια μικρή χαραμάδα φωτός για να χυμήξουν όλα μαζί στη πρώτη ευκαιρία από τα δάχτυλα στο χαρτί, κι όσο μεγάλη θα είναι η χαρά τους, έτσι εύκολα θα συνθλιβούν καθώς το πέρασμα είναι μικρό και απάτητο πολύ καιρό.
Ούτε για να συναντήσω το βλέμμα σου. Οι σκέψεις μου είναι ρηχές, τα αισθήματα χοντροκομμένα, η επίγνωση της αδυναμίας μου και της παράλογης, χωρίς εσένα ζωή μου, έχουν από καιρό αφαιρέσει από το βλέμμα μου τη ζεστασιά μιας παλιάς φωτιάς που έχω ξεχάσει και έχει σβήσει.

Το άρωμά σου ήθελα να ποτίσει το κρεβάτι, να τριγυρνα ανάμεσα στις φλόγες των κεριών, να γεμίσει τους, καθαρούς μου τοίχους και τυλιχθεί σαν ομίχλη ικανή να με σώσει από τη θλίψη.

Ήθελα αυτή την στιγμή να αγκίξω τη καμπύλη του λαιμού σου, τις γωνίες των ώμων σου. Από το πρώτο άγγιγμα τα χείλη μου δεν απογοητεύονται για την αυθάδειά τους να σ' επισκευθούν. Αυτή η γεύση χαρακτηρίζει κάτι που ξέρω χωρίς να το έχω γνωρίσει ποτέ. Μια ιδέα που κουβαλάω μέσα μου από όταν γεννήθηκα τώρα βρίσκει τη θέση της στον πραγματικό κόσμο. Ακούω την ανάσα σου να μου χαμογελάει και βρίσκω τη δύναμη ν' ανοίξω τα μάτια μου.


έγραψε το τέλσον στις 10/20/2005 06:52:00 π.μ. | Δημοσίευση |

[ back home ]

Σχόλια στη δημσίευση: Ίντριγκα (reloaded)
Αχέμ... λέω να σας αφήσω μόνους :p
 

αγαπημένα πρόσωπα,
αγαπημένα μάτια,
έρχονται σαν τα κύμματα,
κι αφήνουν κατακάθια.....
 

@Jojo: Τελικά σ' αρέσει πολύ ο Θανάσης ε;

@Κλαψολεπίδα: ...είναι κάτι βράδια μόνο αξημέρωτα που γίνονται κάτι ανατροπές στο κεφάλι και κάτι εκπλήξεις που αν το έπαιζα στο στοίχημα θα ημουν πλούσιος...

@Darthiir: Που πάς εσύ... the more the merrier
 

Χμμμ το παρελθόν που περιγράφεις, μοιάζει με το δικό μου παρόν... Ευτυχώς... (Για μένα μπρε!)
 

is this
closure then?
or just a wishful memory?
 

So many years ago, I thought you were the one -
who knows when people change, surrender into strangeness,
adrift upon their lives, encompassed by the past?
Who knows which one becomes the last goodbye?
Don't try to tell me nothing dies.
Don't try to tell me nothing's changed,
don't try to tell me nothing's new,
too many of my yesterdays belong to you.

I shelved my broken heart, I put you from my mind,
I got up from my knees, I picked up all my pieces,
but seeing you again puts shakes into my soul.
Just when I think I'm finally over you,
don't come and show me that's not true.

Tell me about it, talk to me - I hear it coming, I feel it coming,
the way you want this thing to be.
You're only trading on our memories
don't go and say you still love me.

You're trading on my memories, you're trading in a rosy past;
you know I'm lost on stormy seas...but I still stand before the mast,
beneath the stars and under sail towards horizons out of true....
Behind the dance of seven veils I still see you....

Tell me about it, have your way;
I see it coming, I hear it coming,
I know what you're about to say.
You've had too many of my yesterdays,
and I don't want to fall again.

Don't try to tell me nothing's changed,
don't try to tell me nothing's new,
too many of my yesterdays are lost in you.
 

despoina & scorpina:

Αν μιλάμε για τα αξημέρωτα βράδια τα ταξίδια αστραπή... πολλά χιλιόμετρα, λίγες στάσεις.. και καλές... Εμένα βέβαια δεν μου την πέφτανε οι νταλικιέριδες όπως το μαναράκι η Κλαψοπυξίδα αλλά έπρεπε να βλέπετε τον τρόμο στο πρόσωπό των πωλητών σαν με κοιτούσαν στα ματια ενώ έδινα την παραγγελία για καφέ...

Υπέροχα ήταν... δύσκολο να επαναλληφθούν, μερικά πράματα χρειάζονται τον χρονισμό τους... και οι εποχές είναι χαλεπές...

ο νοών νοήτο (έτσι γράφεται τούτο βρε φίλοι λόγιοι; ...που πάω ο βλάχος να το παίξω κουλτούρα...)