Παλεύω εδώ και χρόνια, ειδικά από την στιγμή που έφυγα για την Ελλάδα, να μάθω να μιλώ ορθά και να γράφω ορθύτερα. Ξέρω, το λοιπόν, κάπου βαθιά μέσα μου πως μήτε στις λέξεις, μήτε στις πράξεις υπήρξα ψεύτης, ουδέποτε, και ας παρεξηγήθηκα και ας με αποκάλεσαν επίθετα αχαρακτήριστα στη σκέψη τους, πόσο μάλλον στα λόγια. Δεν υπάρχουν, λοιπόν, λέξεις φοβερές. Υπάρχουν αρρώστιες φοβερές, υπάρχουν άνθρωποι φοβεροί, υπάρχουν σκέψεις (με ή χωρίς παρενέργειες και παράνοια) φοβερές, όμως οι λέξεις δεν είναι παρά λέξεις. Η κούραση μας για μερικές από αυτές δε φανερώνει παρά τον απερίγραπτο τρόμο που μας προκαλεί η πραγματικότητα την οποία υποδηλώνουν.
Συνειδητοποίησα, υποβοηθούμενος, πως oι λέξεις ειναι απλά ψέματα ΜΟΝΟ όταν δεν τις εννοείς. Πρέπει να ξέρεις τι σημαίνουν πρίν τις πείς για να είσαι σίγουρος ότι δεν ψεύδεσαι. Το ίδιο ισχύει και με τις πράξεις. Οφείλεις να ξέρεις ΑΚΡΙΒΩΣ τι εννοούν για να μην είσαι ψεύτης. Ξαναδηλώνω, μήτε στις λέξεις, μήτε στις πράξεις μου υπήρξα ψεύτης, ουδέποτε...
Μια σταλαγματιά σου μοναχά να μου δρόσιζε τα χείλη, μια σταλαγματιά μονάχα απ' τη θάλασσα αυτή την απύθμενη της δύναμης, που μέσα της πλέει η καρδιά σου, μια στάλα μόνο θα έφτανε για να με ξεδιψάσει, για να καταλαγιάσει στα σωθικά μου, τη φλόγα την άσβεστη της απελπισίας και της απόγνωσης που ώρες, ώρες με κατακαίει.
Πόσο θα ήθελα να ανάψω τσιγάρο, εκείνο τον υπέροχο Gauloises καπνό που μου έφερνε η Anne και να καίγομαι και 'γώ μαζί του στη σκέψη σου... ο χρόνος κυλάει αργά δίχως αυτή μου την συνήθεια...
περιμένω όμως...
...good things come to those who wait... έτσι θυμαμαι τον Bill να μου δηλώνει ένα βροχερό πρωινό (325/365) κάπου μεταξύ Manchester-Warrington...
Η υπομονή είναι Αρετή, μα μερικές φορές, σαν μια παιδική νοοτροπία, δεν νιώθω καθόλου, μα καθόλυ ενάρετος...εσύ μετράς μέρες, εγώ μετρώ ανάσες.
Υστεριόγραφο: "...Η υπομονή είναι Αρετή..." και αντίστροφα να το έλεγα από πρίν πάλι το ίδιο νόημα θα είχε...
Συνειδητοποίησα, υποβοηθούμενος, πως oι λέξεις ειναι απλά ψέματα ΜΟΝΟ όταν δεν τις εννοείς. Πρέπει να ξέρεις τι σημαίνουν πρίν τις πείς για να είσαι σίγουρος ότι δεν ψεύδεσαι. Το ίδιο ισχύει και με τις πράξεις. Οφείλεις να ξέρεις ΑΚΡΙΒΩΣ τι εννοούν για να μην είσαι ψεύτης. Ξαναδηλώνω, μήτε στις λέξεις, μήτε στις πράξεις μου υπήρξα ψεύτης, ουδέποτε...
Μια σταλαγματιά σου μοναχά να μου δρόσιζε τα χείλη, μια σταλαγματιά μονάχα απ' τη θάλασσα αυτή την απύθμενη της δύναμης, που μέσα της πλέει η καρδιά σου, μια στάλα μόνο θα έφτανε για να με ξεδιψάσει, για να καταλαγιάσει στα σωθικά μου, τη φλόγα την άσβεστη της απελπισίας και της απόγνωσης που ώρες, ώρες με κατακαίει.
Πόσο θα ήθελα να ανάψω τσιγάρο, εκείνο τον υπέροχο Gauloises καπνό που μου έφερνε η Anne και να καίγομαι και 'γώ μαζί του στη σκέψη σου... ο χρόνος κυλάει αργά δίχως αυτή μου την συνήθεια...
περιμένω όμως...
...good things come to those who wait... έτσι θυμαμαι τον Bill να μου δηλώνει ένα βροχερό πρωινό (325/365) κάπου μεταξύ Manchester-Warrington...
Η υπομονή είναι Αρετή, μα μερικές φορές, σαν μια παιδική νοοτροπία, δεν νιώθω καθόλου, μα καθόλυ ενάρετος...εσύ μετράς μέρες, εγώ μετρώ ανάσες.
Υστεριόγραφο: "...Η υπομονή είναι Αρετή..." και αντίστροφα να το έλεγα από πρίν πάλι το ίδιο νόημα θα είχε...
