Όταν σβύνει μια φλόγα, μια άλλη ετοιμάζεται να ξαναγεννηθεί. Αυτός είναι ο νόμος της ζωής. Η προηγούμενη δίνει την σπίθα και η επόμενη γεννιέται μέσα από τις στάχτες, φωτεινότερη, ψηλότερη και πιό ζεστή. Αρκεί να μην κάνεις το λάθος να κλωτσάς την στάχτη κάθε φορά γιατί τότε η επόμενη ανάβει όλο και πιό δύσκολα. Μέχρι που δεν μένει "ίσκα" για να ξεκινήσεις.

• Έγραψε τη Τρίτη, Ιουλίου 26, 2005 12:12:00 π.μ. | η/ο  Unknown

Βασικά, πιάσε κανά μπουτάκι καινούριο γιατί χανόμαστε. :P

• Έγραψε τη Τρίτη, Ιουλίου 26, 2005 10:04:00 π.μ. | η/ο  Stefanos

Α, και ΑΥΤΗ τη στιγμή, το τηλέφωνό μου είναι σπίτι, και οχι μαζι μου. Οποτε αν πήρες, που να το σηκώσω...

• Έγραψε τη Τρίτη, Ιουλίου 26, 2005 10:05:00 π.μ. | η/ο  Stefanos

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με?
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ’ αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται...

• Έγραψε τη Τρίτη, Ιουλίου 26, 2005 1:16:00 μ.μ. | η/ο  Μαρκησία του Ο.

Χαζος και εγώ με τους χαζούς θα συμφωνήσω, δεν είναι ο φοίνικας εδώ .. αυτό ισχύει στον άνθρωπο... όχι στις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων.

Υπάρχουν σχέσεις θεριά ανήμερα, με μια χαψια σε καταστρέφουν, και είναι και άλλες ύπουλες που σε κακοχαρακτηρίζουν γιατί ζούνε μέσα σου και σιγοκαίνε και τρώνε τη χαρά σου μέρα με τη μέρα...

Αυτές φίλε καμιλιέρη (...καμιλιέρη, έλα πάρε με από το χέεερι...) σε συμβουλεύω να τις αποφεύγεις γιατί είναι σαν τα τσιμπούρια, δεν φεύγουν αν δεν τους κόψεις μια και καλή το κάφκαλο...

θέλει θάρρος, όχι γιατί πονάει (δεν έιναι δα και αποτρίχωση... όχι πως ξέρω πως είναι να κάνεις αποτρίχωση δηλαδή)... είναι που ΟΤΙ και να κάνεις .. αφήνει ένα μικρό κενό...

• Έγραψε τη Τρίτη, Ιουλίου 26, 2005 1:20:00 μ.μ. | η/ο  τέλσον

Το είχα γράψει και σε ένα άλλο μπλογκ...

Πιστεύω πως οι όμορφες αναμνήσεις πρέπει να μένουν... η συγκριση κάνει κακό όταν περνάς από μια σχέση στην άλλη.

Όταν έχεις ζήσει όμορφα πράγματα, έχεις πάρει κι έχεις δώσει, μπορείς πάλι να πάρεις και να δώσεις. Δεν είναι λαμπαδοδρομία αλλά είναι ικανότητα του να πάρεις ότι όμορφο έχεις και να το δώσεις αλλού!

• Έγραψε τη Τρίτη, Ιουλίου 26, 2005 4:03:00 μ.μ. | η/ο  Pegasus

Κοίταξε, εγώ γενικώς έχω μια τάση να καταλήγω σε στάχτυ και μπούλμπερη, οπότε δεν πτοούμαι ότι και αν πείς....

Ευτυχώς η στάχτη και μπούλμπερη ισχύει πάντα και για τις δύο πλευρές, οπότε δεν παραπονιέμαι...

• Έγραψε τη Τρίτη, Ιουλίου 26, 2005 7:56:00 μ.μ. | η/ο  Unknown

ΟΚ μαρκησία, sorry, το είδα αλλά είχα ήδη πατήσει το login and publish....

• Έγραψε τη Τρίτη, Ιουλίου 26, 2005 7:57:00 μ.μ. | η/ο  Unknown

Darthiir, θα σε βάλω τιμωρία στον πίνακα να γράψεις εκατό φορές

Δεν θα επικαλεστώ ξανά το όνομα της Μαρκησίας επί ματαίω.

(κατεβαίνω, μη φωνάζεις)

• Έγραψε τη Τετάρτη, Ιουλίου 27, 2005 7:45:00 π.μ. | η/ο  Μαρκησία του Ο.

Σαδίστρια:

κι όμως, όλοι κάποτε κλάψαμε
μπροστά ή πίσω
ο καιρός είναι γλυκός
και τα φυτά ποτίζονται
κι εσύ λες έτσι δεν υποφέρω
αλλά δεν ζω.

• Έγραψε τη Τετάρτη, Ιουλίου 27, 2005 7:47:00 π.μ. | η/ο  Μαρκησία του Ο.

Επιτέλους George, μια δεύτερη φωνή λογικής....

Μαρκησία εγώ να το γράψω στον πίνακα. Αλλά θα γράφουμε μαζί. Εγώ αριστερά και εσύ δεξιά. Εσύ θα γράφεις:

Να θυμηθώ να κατέβω...

• Έγραψε τη Τετάρτη, Ιουλίου 27, 2005 9:42:00 π.μ. | η/ο  Unknown

Ιρίνα, καλώς ήρθες και εδώ, τιμή μου, ειλικρινά.


Κυρίες και κύριοι δεν βλέπω τον λόγο γιατί θα πρέπει να αποφεύγουμε τις άσχημες αναμνήσεις, γιατι να πέσεις στην λούπα του στρουθοκαμηλισμού.
Όλα μπορεις να τα παίξεις όπως θες, πάρε την ασχήμια και κάνε την πράξη προς αποφυγήν, είτε ως προς τους άλλους, είτε προς τον ίδιο σου τον εαυτό.

Αν έβλεπε αυτό η Αρετή (αντε εμφανίσου βρε) θα μου την έλεγε... σαν να το βλέπω μπροστά μου, σαν αν το ακούω...

"εσύ τα λές αυτα;...εσύ εισαι σκορπιός, ο πλέον εκδικητικός..."

παπαρια, κουράστηκα, δεν έχει νόημα πλέον. Τελείωσε με μένα, δεν έχει άλλη αρνητική πράξη, με δηλητηριάζω με κακό και δεν ειμαι έτσι.. ούτε θέλω να δείχνω... και ας με αποκαλούν και μαλάκα και αστείο και γραφικό...

• Έγραψε τη Τετάρτη, Ιουλίου 27, 2005 10:30:00 π.μ. | η/ο  τέλσον

Προχώρα μπροστά λεμεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε

• Έγραψε τη Τετάρτη, Ιουλίου 27, 2005 11:00:00 π.μ. | η/ο  Stefanos

Εγώ δεν είπα ότι οι σκορπιοί είναι εκδικητικοί.
Γενικά, θα πρέπει να ξέρεις ότι συμφωνούμε. Παρ'΄ολο που τα βλέπουμε από διαφορετικό αστέρι.
Τώρα λέω να εξαφανιστώ. Αρκετή πέμπτη έβαλα. Και αρκετή όπισθεν (ο μύθος ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να κάνουν όπισθεν δεν είναι μύθος).
Περαστικά μας.

• Έγραψε τη Τετάρτη, Ιουλίου 27, 2005 11:42:00 π.μ. | η/ο  Areth

Λοιπόν κοίτα να δείς, ο σκορπιός έχει πολλές φορές την κακιά συνήθεια να στρίβει το κεντρί του πάνω του και να αυτοκτονεί.

Και στην περίπτωσή σου, η προσκόληση σε ιδέες και καταστάσεις είναι αυτή "η αυτοκτονία".

Σίγουρα μετά από "ισχυρά γεγονότα" (δεν τα κατονομάζω, γνωρίζουμε για τί ομιλούμε) και λόγω της πίκρας που αφήνει αυτό το "γιατί ρε γαμώτο;" (μήπως δεν το έχουμε πεί όλοι μας; εγώ πολλάκις) χρειαζόμαστε μια "μεταβατική περίοδο" ώστε να ξαναέρθει το σύστημα σε "μόνιμη κατάσταση λειτουργίας".

Στο χέρι μας είναι η μεταβατική περίοδος να είναι μικρή. Είναι θέμα αποφασιστικότητας και ανάλυσης των πραγμάτων.

Πάντως όλοι μας προχωρούμε μπροστά τελικά. Συνεπώς ηρεμείς σιγά σιγά και βρίσκεις νέα μούσα!

Και όπως ήδη ειπώθηκε, γινόμαστε καλύτεροι ακόμα και από την λύπη μας γιατί μαθαίνουμε (αν μπορούμε) τί δεν θέλουμε να μας κάνουν και άρα καλό θα ήταν να μην κάνουμε.

Γινόμαστε ποιό σωστοί και αντικειμενικοί. Άλλωστε αλίμονο στους ανθρώπους που δεν έχουν φάει τα μούτρα τους. Θα πέσουν από πολλλλύυυυ ψηλά και θα γκρεμοτσακιστούν!

Άντε, σταμάτα να στρέφεις το κεντρί σου πάνω σου και στρέψ'το αλλού! Όπως πρέπει και σου αρμόζει :D

• Έγραψε τη Τετάρτη, Ιουλίου 27, 2005 6:21:00 μ.μ. | η/ο  Unknown

Ανησυχητικόν, ανησυχητικόν..

Μήπως να περάσουμε μαζί την μεταβατική περίοδο;

• Έγραψε τη Πέμπτη, Ιουλίου 28, 2005 7:59:00 π.μ. | η/ο  Unknown

24 σχόλια... χμμμμ!!!! αυτόγραφα δίνετε???

• Έγραψε τη Πέμπτη, Ιουλίου 28, 2005 8:39:00 π.μ. | η/ο  Xνούδι

α, και αγαπητέ estarian, που είπες "Βασικά, πιάσε κανά μπουτάκι καινούριο γιατί χανόμαστε. :P " του τα λέω, αλλά δεν ακούει. Και να φανταστείς ότι ένα ψιτ να κάνει και έχει στο πιάτο όχι μόνο το μπούτι, αλλά ολόκληρο το πουλερικό. Τι να πεις...

• Έγραψε τη Πέμπτη, Ιουλίου 28, 2005 8:42:00 π.μ. | η/ο  Xνούδι

Και να φανταστείς ότι ένα ψιτ να κάνει και έχει στο πιάτο όχι μόνο το μπούτι, αλλά ολόκληρο το πουλερικό. Τι να πεις...

ΚΑΡΑ-λολ

@Μέλ: εμένα μάτια μου δεν μ' αρέσουν οι πέτσες, πολύ γεύση για το τίποτα, άσε που σου αφήνουν τα απίστευτα κατάλοιπα... αν είναι να "δαγκώσεις"
κατι είναι να γευστείς κόκαλο και μεδούλι... αυτόγραφα έχεις...

Από εξ απ' ανέκαθεν (βρίστε με...) πίστευα και πιστεύω στην τεχνική του μάρκετινγκ που υποστηρίζει πως δεν υπάρχει λόγος να κάνεις κάτι "δοκιμαστικά"... Αν είναι να κάνω την κίνηση της καθάρσεως θα την κάνω όταν εγώ θεωρώ ότι ο χρονισμός είναι σωστός... για να την κάνω μιά φορά και σίγουρα. Πάντα θα υπάρχει ένα ρίσκο, φτάνει αυτό να είναι, εκ του ασφαλούς, υπέρ μου...

ένα 65-35 υπέρ μου φτάνει.

@Εστάριαν: το να το λές είναι εύκολο, για σένα ίσως να είναι και εύκολα εφαρμόσιμο... εγώ είμαι πιό "σκύλος", δεν μπορώ να κάνω πράξη αυτά που έχω στο νού, όχι γιατί δεν τολμώ, είναι μάλλον που θα πρέπει να λειτουργήσουν εις βάρος άλλων πράμα που δεν με ενθουσιάζει.

@Κλαψολεπίδα: και καμιά φορά αν θες κάνε και ένα βήμα πίσω, οχι μόνο να δεις που έχεις φτάσει μα για να πάρεις και την φόρα να το ξεπεράσεις.

@όλους: το έχω δηλώσει κάπου, χρειάζομαι ένα clean format και ύπνο, θάλασσα και γύμνια και ένα μηχάνημα να τρέχει πιό γρήγορα από τα πόδια μου... όσοι με γνωρίζεται (πλήν Ιρίνα, Ειρήνης, Σαδίστριας και Εστάριαν που σχολίασαν εδώ) νομίζω πως πήρατε γραμμή το κατά πόσο το μπλόγκ μου έχει να κάνει με την πραγματική μου ζωή... είναι μέρος της, έχω σταματήσει πλέον να είναι μυστικοπαθής, αν έχω κάτιν απώ θα το πώ... εδώ στο τηλέφωνο σε ένα γράμμα ... κάπως τέλσον πάντων...

σας φιλώ και χαμογελάω
τα ίδια λέμε, όλοι μας...
great minds think alike... so do crazy...

• Έγραψε τη Πέμπτη, Ιουλίου 28, 2005 9:16:00 π.μ. | η/ο  τέλσον

Σκορπίνα μου, για την πάρτυ σου κρατάς όλα τα άκρα, και τα καλύτερα και τα χειρότερα... αλλά όσο και να έχεις αποθέματα, όσες αναβαθμίσεις και να κάνεις θα χρειαστεί κάποια στιγμή ένα ξεσκαρτάρισμα...

Είμαι από τους ανθρώπους που δύσκολα θα πετάξω κάτι χωρις να το σκεφτώ διπλά και τριπλά, να φανταστείς ότι εχω στο πατρικό πράματα που μου έδωσαν άνθρωποι στην ηλικία τον 5 και 6...

Αυτό που χρειάζεται ο καθής για να ελαφρύνει από τα βάρη σου θαρρώ πως είναι ένας "εξομολογητής" άνευ κρίσεως... άλλοι τον ονομάζουν χαρτίκαι μολύβι άλλοι κιθάρα και πιάνο άλλοι γδύσου και έρχομαι (εσενα σκέφτηκα Εστάριαν)...

Ότι δουλεύει για τον καθένα... για μένα ισχύουν άλλα πράματα θέλω να πιστεύω.. μέσα από το γενικό βίτσιο μου να νομίζω πως είμαι διαφορετικός και περισσότερο σκεπτόμενος από τους άλλους..

Αρχίδια, το ίδιο κοινος είμαι αλλά χρειάζομαι κάποιον να μου δωσει αυτό που μου λείπει... μερικές μέρες νιώθω πως θα ήταν καλύτερα να είμουν σκυλί,έστω και αδέσποτο. Όλο και κάποιος θα του χτυπούσε με αγάπη το κεφάλι (όχι στον τοίχο)...

:o)

• Έγραψε τη Πέμπτη, Ιουλίου 28, 2005 2:53:00 μ.μ. | η/ο  τέλσον

@Irina: Αν έλεγα όλα αυτά που πραγματικά έχω στο κεφάλι μου, δε νομίζω να τολμούσε να με συναντήσει ποτε κανένας άλθρωπος, πόσο μάλλον οι ήδη τολμηροι Μαρκησία, Σκορπίνα, Darthiir και George... φυσικά και κρατάω πράματα... ή τα διώχνω (αν σε βολεύει καλύτερα) με πιό προσωπικούς τρόπους.

@Σκοπρίνα: Ποιός, που;.. Όνομα, διεύθυνση, λοιπά στοιχεία, τι χρεώνει; Συμφέρει; Που τοπέτυχες τέτοιο λαυράκι;... Υπάρχει περίπτωση να βρούμε το αντίστοιχο και στο άλλο φύλο... το ντεμέκ "αδύναμο";

Αχ, Σκορπίνα μου, φωτια που μ' άναψες...στείλε καλέ ένα γράμμα... πες μιαν κουβέντα...αργείς, πολύ αργείς, θες προπόνηση...

:οP

• Έγραψε τη Παρασκευή, Ιουλίου 29, 2005 4:45:00 μ.μ. | η/ο  τέλσον