This body would be translated into the appropriate locale.

Ιστός
Μουσικές και σαματάς
ξεφυλλίσματα
Τα Meta

 m monitor

Kinja, the weblog guide

Powered by Blogger

eXTReMe Tracker

Δεν έχω λόγια να σου πώ, ούτε ποτέ μου είχα

Τετάρτη, Ιουλίου 06, 2005
με ακρίβεια στις: 7/06/2005 09:51:00 μ.μ.

Την συνάντηση δεν τολμώ να την περιγράψω, δεν έχω τις λέξεις, όχι τώρα τουλάχιστο. Έναντι παραθέτω το παρακάτω που νομίζω πως με εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο.
Ευχαριστώ για την επικοινωνία μας...


Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν

Πάνω από ένα καθαρό κομμάτι χαρτί
Μέσα σε βρόμικες διαλυμένες κάμαρες
Γεμάτοι οργή κι απόγνωση
Αποφασισμένοι ωστόσο

Να το λεκιάσουν με λέξεις

βρώμικες λέξεις

άγιες λέξεις

λέξεις κλειδιά

ιδέες φαντάσματα

λυτρωτικές φράσεις


Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς τους μανιακούς του λόγου

Να γλείψω το μελάνι από τα δάχτυλά τους

Να φιλήσω τα παραμορφωμένα τους μέτωπα

Να συμμαζέψω τις τσαλακωμένες τους ονειρώξεις

Να διορθώσω τα ορθογραφικά λάθη του έρωτά τους

Να τους καθησυχάσω

Να τους πείσω πως δεν χρειαζόμαστε άλλο αίμα για απόψε

Πως χορτάσαμε

Κι ύστερα να τους βάλω στο κρεβάτι

Και να τους νανουρίσω


Γ.Α.



έγραψε το τέλσον στις 7/06/2005 09:51:00 μ.μ. | Δημοσίευση |

[ back home ]

Σχόλια στη δημσίευση: Δεν έχω λόγια να σου πώ, ούτε ποτέ μου είχα
"Μια ζωή τσαλακωμένη
Λόγια λόγια
Μια σελίδα πεταμένη σε
μια γωνιά..."

Μόλις έφυγα άρχισαν μία μία τις επισκέψεις τους οι σκέψεις. "Γαμώτο",λέω,"σήμερα βρήκα να καταχωνιάσω στο συρτάρι το τετραδιάκι μου;"κι έφερα στο νου το δικό σου σημειωματάριο και τις ερωτήσεις του Θοδωρή αν γράφουμε πρώτα σε χαρτί ή στον η/υ.

"Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν
Πάνω από ένα καθαρό κομμάτι χαρτί"...

Sorry.
Απ'τη συγκίνηση ξέχασα να πω πως πήγα αμέσως στο χαρτοπερίπτερο Αριστοτέλους με Ερμού, προμηθεύτηκα σημειωματάριο και στιλό και άφησα το μελάνι να κατευθύνει αρμονικά το χέρι μου...

Το αστείο είναι πως σήμερα μου έφερε η μητέρα μου μέσα στις σακούλες με τα ψώνια ένα τετραδιάκι και τώρα διαβάζω αυτό... μου είπε όταν μου το έδωσε "ξέρω πως πού και πού σου αρέσει να γράφεις και μάλιστα όλη σου η κασετίνα είναι γεμάτη από διάφορα χρώματα... πασάλειψε το με ότι θες αυτό"

Δεν ξέρω, λέω να το κρατήσω εντελώς ανεπίσημο... μόνο μολύβι μέσα.

Μετά απ' τη χτεσινή κουβέντα, μπήκα κι εγώ στον πειρασμό να ενδώσω ξανά στο χαρτί και το μολύβι' έχω την αίσθηση ότι χάνω κάτι σημαντικό που τα απαρνήθηκα νωρίς για τα πληκτρολόγια και τα touch screens.

Απ' την άλλη, υποπτεύομαι ότι αν το κάνω, θ' αρχίσω πάλι να μουτζουρώνω σελίδες με ελλειπτικά σκιτσάκια και ατελείς κωνικές τομές, και να σκαρώνω αεροδυναμικές σαϊτες... (αντιπαραγωγικό, to say the least ;-p)

@Θοδωρη: Αυτή σου την ερώτηση δεν την άκουσα, μα η απάντηση είναι πάντα σε χαρτι, κατα προτίμηση με μολύβι-γομα

@Όνειρος: Και εγώ συνηθίζω πολλές φορές να σκαρώνω κείμενα σαν κάτι σκιτσάκια του ΚΥΡ που αντί για την λέξη έβαζε την εικόνα (you know what I mean, right?)... αντιπαραγωγικό αλλά άκρως υπέροχο

@Κλαψολεπίδα: που και πού να βγάζεις τις σκέψεις από το τεφτέρι, θα ελαφρώσεις και θα βρεις τον χώρο να προσθέσεις άλλες, νεες, φρέσκιες... beLIEve you me (lol)


(άσχετο)
@Λεμόνι: κατάρα ρε αλύτη (ναι με υ) που από τη στιγμή που το είδα έχω κολλήσει να βάζω @ονομα για να μιλήσω σε κάποιον... ευτυχώς δεν παίζουν πολλά εσωτερικά σημειώματα στην εταιρία... θα την είχα κάτσει...

Σίγουρα το χαρτί έχει άλλη γοητεία. Ποτέ δεν έγραψα ποστ σε χαρτί. Πάντα έγραφα κατευθείαν στο Pc χωρίς να φάω μάλιστα πολύ χρόνο ελέγχοντας την ορθογραφία μου (λόγω τεμπελιάς). Παρ'όλα αυτά έχω ένα σπιραλ τετράδιο όπου γράφω κυρίως στίχους οι οποίοι μου φαίνεται πως θα μείνουν για πάντα εγκλωβισμένοι στις γραμμές του τετραδίου