Είχε ένα περίεργο ήλιο σήμερα που μου ΄καιγε τα μάτια, εγώ ευχόμουν για μια βροχή, μία μπορίτσα, όχι δυνατή, να... σαν και αυτή που έχω μέσα μου, ίσα ίσα να με κρατάει σιωπηλό... μιά βροχή να μου θυμίζει το Μάντσεστερ, τότε που είμουν μακρυά και με ποθούσες, μιά βροχή να σβήσει απο μέσα μου αυτά που νιώθω, να ξεπλύνει την λύπη μου, να με καθαρίσει, να με αγιάσει... μα πιότερο ευχήθηκα για σένα, να 'χεις πρίμο στο κατάρτι άνεμο κάθε φορά φεύγεις απο κοντά μου...

και κάθε φορά που το ακούω μου κολλά ο στίχος από Moby:

...if I could kiss you now, I'd kiss you now again and again...