This body would be translated into the appropriate locale.

Ιστός
Μουσικές και σαματάς
ξεφυλλίσματα
Τα Meta

 m monitor

Kinja, the weblog guide

Powered by Blogger

eXTReMe Tracker

αναζητήσεις

Τρίτη, Μαΐου 31, 2005
με ακρίβεια στις: 5/31/2005 10:55:00 π.μ.

Έμαθα πώς να συλλαβίζω, χωρίς να καταλαβαίνω τι διαβάζω. Έμαθα αριθμητική, χωρίς να ξέρω τι σημαίνουν τα ψηφία. Έμαθα πώς να μου αρέσουν τα αρχαία αγάλματα, χωρίς να έχω καταλάβει τον Θουκυδίδη.

Ίσως τα λάθη μου είναι που ορίζουν την μοίρα μου διότι δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο, πλήν αυτών, που θα μπορούσε να διαμορφώνει την ζωή μου. Αν δεν αλλαξοδρομούσα ποτέ από την προχαραγμένη μου πορεία, δε θα είμουν ικανός να ερωτευτώ ή να καλοτεκνήσω ή ακόμα και να είμαι αυτό που είμαι. Στην τελική όλα αλλάζουν, μετατρέπονται, κάτι σαν τις εποχές, από το χειμώνα τους σε μιά πλήρη άνοιξη. Άνθρωποι μπαίνουν και βγαίνουν από την ζωή μου. Είναι λοιπόν βολικό να έχεις το δεδομένο πως τους εν λόγω που πραγματικά αγαπάς τους έχεις κρυμένους στην καρδιά και στην ψυχή σου... και αν είσαι και λίγο τυχερός θα σε πάρουν να σε ταξιδέψουν αυτοί, ψυχικώς ανέξοδα...

Μία μέρα έκατσα να σκεφτώ για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, των δικών μου ανθρώπων και μή. Υπάρχουν αυτές που σου ανοίγουν νέους ορίζοντες σε κάτι νέο και εξωτικό, αυτές που κρατάνε από τα παλιά τα χρόνια και σου έιναι πλέον γνώριμες, αυτές που παρουσιάζονται μπροστά σου σαν γιγάντια ερωτηματικά και ψάχνεις να καταλάβεις το τί συνέβει, αυτές που σου δίδουν κάτι το απροσδόκητο, κάτι το απρόβλεπτο, αυτές που σε ταξιδεύουν μακρυά από εκεί που ξεκίνησες και αυτές που σε τραβάνε πίσω. Αλλά η πίο εντυπωσιακής, πιό ενδιαφέρον και πιό βαρυσήμαντη σχέση απ όλες είναι αυτή που έχεις με τον ίδιο σου τον εαυτό.

Το πλέον παραμυθένιο είναι να βρείς κάποιον να αγαπήσει το εσένα που εσύ τόσο πολύ λατρεύεις.

Αναζητώ την αγάπη. Την πραγματική, όμως, αγάπη. Την γελεία, την δυσπρόσιτη, την καταναλώσιμη, την δεν-μπορώ-στιγμή-χωρίς-εσένα αγάπη. Μα το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα την βρώ κλεισμένος σε αυτό το υπέρφωτο, λατρευτό μου σπίτι...


έγραψε το τέλσον στις 5/31/2005 10:55:00 π.μ. | Δημοσίευση |

[ back home ]

Σχόλια στη δημσίευση: αναζητήσεις
H πληγή φτάνει ως τη αφαίμαξη.

Κοίτα πως δραπετεύουν τα γράμματα από τις λέξεις
Δομικά στοιχεία γίνονται για άλλες μορφές
Και το νόημα αποκτά πρόσωπο και μάτια και στόμα και σώμα.
Λίγα καλώδια, ένα κουτί
Χιλιόμετρα που αγνοούνται επιδεικτικά.
Ακούω το γέλιο σου.
Δεν διαβάζω πια. Μου διαβάζεις.
Η οθόνη ψιθυρίζει με τη φωνή σου.
Ωταπάτες




Τί καλά που σε αντιλήφθηκα και δεν σε προσπέρασα!