Σκούρα τα πράγματα μικρή μου εργοταξιακιά (to be)...
Γιατί είσαι άνθρωπος. Μπορείς να παίξεις το παιχνίδι, μπορείς και να το αλλάξεις, αλλά δεν μπορείς να προβλέψεις με ακρίβεια τις συνέπειες των πράξεών σου. Γιατί τον κόσμο όπου ζεις δεν τον έφτιαξες εσύ. Απλώς βρέθηκες να είσαι κομμάτι του. Μπορείς να τον διαταράξεις ως ισχυρό ον που είσαι (ναι σου λέω...), αλλά δεν μπορείς να δεις σε βάθος χρόνου. Είπαμε, άνευ γυαλιών δεν θές να δείς πιό μπροστά και από την μύτη σου. Εμένα πάντα με βόλευε αυτο, αντί να κοιτάς μπροστά, κοιτάς μέσα... και έχεις και βάθος ρε γαμώ τη μου. Μη προσπαθήσεις να μάθεις πως θα είναι κάθε τι στο σύμπαν σε ένα δευτερόλεπτο από τώρα.
Γιατί και η ανάσα σου ακόμη θα φέρει τα πάνω κάτω. Κάτι υπάρχει εκεί κάπου ανάμεσα στο παρόν και στο μέλλον, αλλά δεν γνωρίζεις πως θα πλασάρεις αύριο τον εαυτό σου και αν αυτό το τελευταίο σε ανησυχεί... δεν είσαι η μόνη.
Η Αθήνα με κάνει και νιώθω άδειος, μα το χαίρομαι, ειδικά όταν παίρνω 4-5 από εσάς και τους βάζω στο ίδιο δωμάτιο, τους δίνω φωνές και νότες και μετά να βλέπω μέχρι πού θα το πάτε... στο άπειρο. Μακάρι να σε είχα μέσα στα μάτια μου να το έβλεπες και μέσα στ' αυτιά μου να τ' ακούς...
θα σε δώ σύντομα..
Γιατί είσαι άνθρωπος. Μπορείς να παίξεις το παιχνίδι, μπορείς και να το αλλάξεις, αλλά δεν μπορείς να προβλέψεις με ακρίβεια τις συνέπειες των πράξεών σου. Γιατί τον κόσμο όπου ζεις δεν τον έφτιαξες εσύ. Απλώς βρέθηκες να είσαι κομμάτι του. Μπορείς να τον διαταράξεις ως ισχυρό ον που είσαι (ναι σου λέω...), αλλά δεν μπορείς να δεις σε βάθος χρόνου. Είπαμε, άνευ γυαλιών δεν θές να δείς πιό μπροστά και από την μύτη σου. Εμένα πάντα με βόλευε αυτο, αντί να κοιτάς μπροστά, κοιτάς μέσα... και έχεις και βάθος ρε γαμώ τη μου. Μη προσπαθήσεις να μάθεις πως θα είναι κάθε τι στο σύμπαν σε ένα δευτερόλεπτο από τώρα.
Γιατί και η ανάσα σου ακόμη θα φέρει τα πάνω κάτω. Κάτι υπάρχει εκεί κάπου ανάμεσα στο παρόν και στο μέλλον, αλλά δεν γνωρίζεις πως θα πλασάρεις αύριο τον εαυτό σου και αν αυτό το τελευταίο σε ανησυχεί... δεν είσαι η μόνη.
Η Αθήνα με κάνει και νιώθω άδειος, μα το χαίρομαι, ειδικά όταν παίρνω 4-5 από εσάς και τους βάζω στο ίδιο δωμάτιο, τους δίνω φωνές και νότες και μετά να βλέπω μέχρι πού θα το πάτε... στο άπειρο. Μακάρι να σε είχα μέσα στα μάτια μου να το έβλεπες και μέσα στ' αυτιά μου να τ' ακούς...
θα σε δώ σύντομα..
