Μέσα σε ένα απόγευμα χρειάστηκε να μάθω τόσα όσα οκτώ χρόνια μαζί δεν το είχε επιτρέψει. Δεν ξέρω με τί αισθήματα ανάμικτα θα της ξαναμιλήσω αν ποτέ ξαναβρεθούμε. Προτιμότερο θα είναι να ξημερώσει η αυριανή μέρα χωρίς απομεινάρια δικά της στην θύμησή μου. Καλύτερα θα είναι να κλείσω έξω εκείνο το υπέροχα θλιμμένο βλέμα και το πρόσωπο που με ηρεμούσε, και να επισκεφθώ κάποια πινακοθήκη ή να διαβάσω ένα βιβλίο σαν και αυτά που ξεφύλλιζα πιτσιρικάς. Αυτή, ξέρω πως σε κάποια γωνιά της γής θα παλεύει, μάταια, με εφιάλτες που έχει την δυνατότητα να μην τους δίνει σημασία. Μα θα συνεχίσει να το κάνει, γιατί έτσι έμαθε. Ισως μέχρι τον επόμενο χρόνο, κάποια αναπάντεχη στιγμή θα λάβω νέα της απο το πολύβουο Παρίσι, την θαυμάσια Στοκχόλμη ή όπου θα επέλεξε να ξετινάξει τους φραγμούς της.
απόγευμα
Δευτέρα, Φεβρουαρίου 28, 2005
με ακρίβεια στις: 2/28/2005 10:56:00 μ.μ.
με ακρίβεια στις: 2/28/2005 10:56:00 μ.μ.
[ back home
]
Σχόλια στη δημσίευση: απόγευμα