Το καλοκαίρι πέφτει εντελώς τυχαία (ας χρησιμοποιήσω αυτή την λέξη άν και δεν την πολύπιστεύω) στα χέρια μου ένα βιβλίο με ποιήματα του Ζακ Πρεβέρ.....ανάμεσα στα τόσα που με συγκλονίσανε παραθέτω ένα που διαβάζοντάς το μου ήρθε πραγματικά να βάλω τα κλάμματα.....και είναι μόνο πέντε κουβέντες να φανταστείτε.....
Λέγεται: " Οι Προδομένοι εραστές" και γράφει....
Εγώ είχα μια λάμπα
κι εσύ τη φλόγα
Ποιός πούλησε το φυτίλι
ποιός τολμά να αντισταθεί σε τέτοιες λέξεις;
ωραίο ήταν και το απόγευμα σήμερα, ακόμα έχω στο χέρι μου τη μυρωδιά σου, όχι απογεύματος, αλλά του σώματός, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω για το απόγευμα, δε θα με καταλάβει...
τώρα είμαι στη μέση του δρόμου, ησυχία εντελώς... απογευματινός ήλιος
Λέγεται: " Οι Προδομένοι εραστές" και γράφει....
Εγώ είχα μια λάμπα
κι εσύ τη φλόγα
Ποιός πούλησε το φυτίλι
ποιός τολμά να αντισταθεί σε τέτοιες λέξεις;
ωραίο ήταν και το απόγευμα σήμερα, ακόμα έχω στο χέρι μου τη μυρωδιά σου, όχι απογεύματος, αλλά του σώματός, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω για το απόγευμα, δε θα με καταλάβει...
τώρα είμαι στη μέση του δρόμου, ησυχία εντελώς... απογευματινός ήλιος
