Με τα χρόνια και το καιρο νιώθω ένα βάρος, αυτό, το ίδιο βάρος που με έκανε να ξεκινήσω τούτη εδώ την ενότητα, για μένα αποκλειστικα...όχι για να γράφω εγώ αποκλειστικα...
Η εκκίνηση έγινε απο μένα για μένα, σαν τους τοιχους που εβρισκα μικρος και χάραζα με ένα κομμάτι σπασμένο κεραμύδι (...που χρήματα τότε για μαρκαδώρους και μολύβια...) :
Σ + _ = ?
Γιατρε, έχω ένα πρόβλημα, ένα κάτι που καίει τα στήθη, μιά καρδιά απο λάβα και κανένα να τολμα να την αγγίξει...γι' αυτό γράφω ασταμάτητα.
Εγώ όμως είμαι πολύ μικρός, μακάρι, λέω, μακάρι να είχα το χάρισμα του λόγου! Μακάρι να μπορούσα να ξεγράψω τα πάντα από εδώ μέσα και να τα ξαναγράψω από την αρχή έτσι που να μοιάζουν με ποίημα, να μοιάζουν με άγγιγμα ή με λυγμό! Μακάρι να μπορούσα να δαμάσω τις λέξεις με το χάδι του Μάρκες! Κανείς δεν είναι δυνατό να παραμείνει ίδιος έχοντας διαβάσει ετούτες τις επιστολές εδώ μέσα, κανείς λέω, δίχως να είναι άξιος της μοίρας του, είτε αυτές είναι δικές μου, είτε όχι...
Les temps detruit tout... δυστυχώς...
Η εκκίνηση έγινε απο μένα για μένα, σαν τους τοιχους που εβρισκα μικρος και χάραζα με ένα κομμάτι σπασμένο κεραμύδι (...που χρήματα τότε για μαρκαδώρους και μολύβια...) :
Σ + _ = ?
Γιατρε, έχω ένα πρόβλημα, ένα κάτι που καίει τα στήθη, μιά καρδιά απο λάβα και κανένα να τολμα να την αγγίξει...γι' αυτό γράφω ασταμάτητα.
Εγώ όμως είμαι πολύ μικρός, μακάρι, λέω, μακάρι να είχα το χάρισμα του λόγου! Μακάρι να μπορούσα να ξεγράψω τα πάντα από εδώ μέσα και να τα ξαναγράψω από την αρχή έτσι που να μοιάζουν με ποίημα, να μοιάζουν με άγγιγμα ή με λυγμό! Μακάρι να μπορούσα να δαμάσω τις λέξεις με το χάδι του Μάρκες! Κανείς δεν είναι δυνατό να παραμείνει ίδιος έχοντας διαβάσει ετούτες τις επιστολές εδώ μέσα, κανείς λέω, δίχως να είναι άξιος της μοίρας του, είτε αυτές είναι δικές μου, είτε όχι...
Les temps detruit tout... δυστυχώς...
